Υπέρ Μαντιθέου 4-8

Διήγηση - Απόδειξη 4-8


α) Ἡμᾶς γὰρ ὁ πατὴρ πρὸ τῆς ἐν Ἑλλησπόντῳ συμφορᾶς ὡς Σάτυρον τὸν ἐν τῷ Πόντῳ διαιτησομένους ἐξέπεμψε: Κύρια πρόταση

ἐξέπεμψε: ρήμα

ὁ πατὴρ: υποκείμενο 

ἡμᾶς: αντικείμενο.
πρὸ τῆς συμφορᾶς: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἐξέπεμψε.
τῆς ἐν Ἑλλησπόντῳ: επιθετικός προσδιορισμός στο τῆς συμφορᾶς
διαιτησομένους: επιρρηματική τελική μετοχή με υποκείμενο ἡμᾶς (συνημμένη) ως επιρρηματικός προσδιορισμός του σκοπού στο ἐξέπεμψε.
ὡς Σάτυρον: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει κίνηση προς πρόσωπο στο ἐξέπεμψε.
τὸν ἐν τῷ Πόντῳ: παράθεση στο Σάτυρον.

β) καὶ οὔτε τῶν τειχῶν καθαιρουμένων ἐπεδημοῦμεν οὔτε μεθισταμένης τῆς πολιτείας: Κύρια πρόταση

οὐκ ἐπεδημοῦμεν: ρήμα
καθαιρουμένων: επιρρηματική χρονική μετοχή με υποκείμενο τῶν τειχῶν, γενική απόλυτη, επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἐπεδημοῦμεν.
μεθισταμένης: επιρρηματική χρονική μετοχή με υποκείμενο τῆς πολιτείας, γενική απόλυτη,  επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἐπεδημοῦμεν.

γ) ἀλλ΄ ἤλθομεν πρότερον πένθ΄ ἡμέραις: Κύρια πρόταση

ἤλθομεν: ρήμα
πρότερον: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἤλθομεν.
ἡμέραις: δοτική του μέτρου στο πρότερον.
πένθ΄: επιθετικός προσδιορισμός στο ἡμέραις.

δ) πρὶν τοὺς ἀπὸ Φυλῆς εἰς τὸν Πειραιᾶ κατελθεῖν: Δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική, απαρεμφατική  πρόταση, ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἤλθομεν

κατελθεῖν: τελικό απαρέμφατο(αντί ρηματος)

τοὺς ἀπὸ Φυλῆς: υποκείμενο
εἰς τὸν Πειραιᾶ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει κίνηση προς τόπο στο κατελθεῖν.

ε) καίτοι οὔτε ἡμᾶς εἰκὸς ἦν εἰς τοιοῦτον καιρὸν ἀφιγμένους ἐπιθυμεῖν μετέχειν τῶν ἀλλοτρίων κινδύνων: Κύρια πρόταση

εἰκὸς ἦν: απρόσωπη έκφραση
ἐπιθυμεῖν: υποκείμενο της απρόσωπης έκφρασης, τελικό απαρέμφατο,υποκείμενο: ἡμᾶς (ετεροπροσωπία)
μετέχειν: αντικείμενο στο ἐπιθυμεῖν, τελικό απαρέμφατο, με υποκείμενο ἡμᾶς (ταυτοπροσωπία).
τῶν κινδύνων: αντικείμενο στο μετέχειν.
τῶν ἀλλοτρίων: επιθετικός προσδιορισμός στο κινδύνων.
ἀφιγμένους: αιτιολογική μετοχή με υποκείμενο ἡμᾶς (συνημμένη), επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο ἐπιθυμεῖν.
εἰς καιρὸν: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνο στο ἀφιγμένους.
τοιοῦτον: επιθετικός προσδιορισμός στο καιρόν.

στ) οὔτ΄ ἐκεῖνοι φαίνονται τοιαύτην γνώμην ἔχοντες: Κύρια πρόταση

φαίνονται: ρήμα
ἐκεῖνοι: υποκείμενο
ἔχοντες: κατηγορηματική μετοχή από το φαίνονται κατηγορούμενο του υποκειμένου, 
γνώμην: αντικείμενο στο ἒχοντες.
τοιαύτην: επιθετικός προσδιορισμός στο γνώμην.

ζ) ὥστε καὶ τοῖς ἀποδημοῦσι καὶ τοῖς μηδὲν ἐξαμαρτάνουσι μεταδιδόναι τῆς πολιτείας: Δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση, απαρεμφατική, ως επιρρηματικός προσδιορισμός του αποτελέσματος στο φαίνονται

μεταδιδόναι: απαρέμφατο αντί ρήματος, τελικό απαρέμφατο(ταυτοπροσωπία) 
τῆς πολιτείας: άμεσο αντικείμενο
τοῖς ἀποδημοῦσι, τοῖς ἐξαμαρτάνουσι: επιθετικές μετοχές με υποκείμενο τα άρθρα τους, έμμεσα αντικείμενα.
μηδὲν: σύστοιχο αντικείμενο της μετοχής ἐξαμαρτάνουσι.

η) ἀλλὰ μᾶλλον ἠτίμαζον καὶ τοὺς συγκαταλύσαντας τὸν δῆμον: Κύρια πρόταση

ἠτίμαζον: ρήμα
τοὺς συγκαταλύσαντας: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, αντικείμενο.
τὸν δῆμον: αντικείμενο στο τοὺς συγκαταλύσαντας.
μᾶλλον: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο ἠτίμαζον.


θ) ἔπειτα δὲ ἐκ μὲν τοῦ σανιδίου τοὺς ἱππεύσαντας σκοπεῖν εὔηθές ἐστιν: Κύρια πρόταση

εὔηθές ἐστιν: απρόσωπη έκφραση

σκοπεῖν: υποκείμενο της απρόσωπης έκφρασης, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο ὑμᾶς

τοὺς ἱππεύσαντας: επιθετική μετοχή,αντικείμενο του σκοπεῖν.
ἐκ τοῦ σανιδίου: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της συμφωνίας στο σκοπεῖν.
ἔπειτα: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο εὒηθές ἐστιν.

ι) ἐν τούτῳ γὰρ πολλοὶ μὲν τῶν ὁμολογούντων ἱππεύειν οὐκ ἔνεισιν: Κύρια πρόταση

οὐκ ἔνεισιν: ρήμα

πολλοὶ: υποκείμενο.
τῶν ὁμολογούντων: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, γενική διαιρετική στο πολλοί.
ἱππεύειν: αντικείμενο στο τῶν ὁμολογούντων, ειδικό απαρέμφατο, υποκείμενο: τῶν ὁμολογούντων (ταυτοπροσωπία).
ἐν τούτῳ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου στο οὐκ ἔνεισιν.

ια) ἔνιοι δὲ τῶν ἀποδημούντων ἐγγεγραμμένοι εἰσίν: Κύρια πρόταση

ἐγγεγραμμένοι εἰσίν: ρήμα/ ἔνιοι: υποκείμενο.
τῶν ἀποδημούντων: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, γενική διαιρετική στο ἒνιοι.

ιβ) ἐκεῖνος δ΄ ἐστὶν ἔλεγχος μέγιστος: Κύρια πρόταση

ἐστὶν: ρήμα

ἐκεῖνος: υποκείμενο

ἔλεγχος: κατηγορούμενο στο ἐκεῖνος
μέγιστος: επιθετικός προσδιορισμός στο ἒλεγχος.

ιγ) ἐπειδὴ γὰρ κατήλθετε: Δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἐψηφίσασθε

κατήλθετε: ρήμα

ιδ) ἐψηφίσασθε τοὺς φυλάρχους ἀπενεγκεῖν τοὺς ἱππεύσαντας: Κύρια πρόταση

ἐψηφίσασθε: ρήμα 

ἀπενεγκεῖν: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, υποκείμενο: τοὺς φυλάρχους, ετεροπροσωπία
τοὺς φυλάρχους: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, υποκείμενο του ἀπενεγκεῖν.
τοὺς ἱππεύσαντας: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, αντικείμενο του ἀπενεγκεῖν.

ιε) ἵνα τὰς καταστάσεις ἀναπράξητε παρ΄ αὐτῶν: Δευτερεύουσα επιρρηματική τελική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του σκοπού στο ἐψηφίσασθε

ἀναπράξητε: ρήμα

τὰς καταστάσεις: αντικείμενο.
παρ΄ αὐτῶν: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της προέλευσης στο ἀναπράξητε.

ιστ) ἐμὲ τοίνυν οὐδεὶς ἂν ἀποδείξειεν οὔτ΄ ἀπενεχθέντα ὑπὸ τῶν φυλάρχων οὔτε παραδοθέντα τοῖς συνδίκοις οὔτε κατάστασιν καταβαλόντα: Κύρια πρόταση

ἂν ἀποδείξειεν: ρήμα

οὐδεὶς: υποκείμενο

ἐμὲ: αντικείμενο.

ἀπενεχθέντα, παραδοθέντα, καταβαλόντα: κατηγορηματικές μετοχές από το ἂν ἀποδείξειεν με υποκείμενο ἐμὲ
ὑπὸ τῶν φυλάρχων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου στο ἀπενεχθέντα.
τοῖς συνδίκοις: αντικείμενο στο παραδοθέντα.
κατάστασιν: αντικείμενο στο καταβαλόντα.

ιζ) καίτοι πᾶσι ῥᾴδιον τοῦτο γνῶναι: Κύρια πρόταση

ῥᾴδιον (ἐστί): απρόσωπη έκφραση 

γνῶναι: υποκείμενο της απρόσωπης έκφρασης, τελικό απαρέμφατο,ετεροπροσωπία, υποκείμενο πάντας (ενν.)

τοῦτο: αντικείμενο στο γνῶναι.

πᾶσι: δοτική προσωπική στο ῥᾴδιον(ἐστί)

ιη) ὅτι ἀναγκαῖον ἦν τοῖς φυλάρχοις αὐτοῖς ζημιοῦσθαι: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως επεξήγηση στο τοῦτο

ἀναγκαῖον ἦν: απρόσωπη έκφραση

ζημιοῦσθαι: υποκείμενο της απρόσωπης έκφρασης, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο τοὺς φυλάρχους (ενν.) 

τοῖς φυλάρχοις: δοτική προσωπική στο ἀναγκαῖον ἦν.
αὐτοῖς: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τοῖς φυλάρχοις.

ιθ) εἰ μὴ ἀποδείξειαν τοὺς ἔχοντας τὰς καταστάσεις: Δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης στο ζημιοῦσθαι.  (Υπόθεση: εἰ μὴ ἀποδείξειαν Απόδοση: ἀναγκαῖον ἦν), αόριστη επανάληψη στο παρελθόν.

μὴ ἀποδείξειαν: ρήμα 

τοὺς ἔχοντας: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της , αντικείμενο.
τὰς καταστάσεις: αντικείμενο στο τοὺς ἔχοντας.

κ) ὥστε πολὺ ἂν δικαιότερον ἐκείνοις τοῖς γράμμασιν ἢ τούτοις πιστεύοιτε: Δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση σε θέση κύριας πρότασης.

ἂν πιστεύοιτε: ρήμα

τοῖς γράμμασιν: αντικείμενο.
ἐκείνοις: επιθετικός προσδιορισμός στο τοῖς γράμμασιν.
ἢ τούτοις: β’ όρος σύγκρισης από το δικαιότερον- αντικείμενο του ρήματος.
πολὺ: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο δικαιότερον.
δικαιότερον: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ἂν πιστεύοιτε.

κα) ἐκ μὲν γὰρ τούτων ῥᾴδιον ἦν ἐξαλειφθῆναι τῷ βουλομένῳ: Κύρια πρόταση

ῥᾴδιον ἦν: απρόσωπη έκφραση

ἐξαλειφθῆναι: υποκείμενο της απρόσωπης έκφρασης, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία υποκείμενο τὸν βουλόμενον (ενν.) 

τῷ βουλομένῳ: δοτική προσωπική στο ῥᾴδιον ἦν, επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της
ἐκ τούτων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει απομάκρυνση από τόπο στο ἐξαλειφθῆναι.

κβ) ἐν ἐκείνοις δὲ τοὺς ἱππεύσαντας ἀναγκαῖον ἦν ὑπὸ τῶν φυλάρχων ἀπενεχθῆναι: Κύρια πρόταση

ἀναγκαῖον ἦν: απρόσωπη έκφραση

ἀπενεχθῆναι: υποκείμενο της απρόσωπης έκφρασης, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο την επιθετική μετοχή τοὺς ἱππεύσαντας
ἐν ἐκείνοις: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου στο ἀπενεχθῆναι.
ὑπὸ τῶν φυλάρχων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου στο ἀπενεχθῆναι.

κγ) ἔτι δέ͵ ὦ βουλή͵ οὐκ ἂν ἦν ἔξαρνος ὡς δεινόν τι πεποιηκώς: Κύρια πρόταση

οὐκ ἂν ἦν: ρήμα 

ἔξαρνος: κατηγορούμενο στο ἐγώ (ενν.)
ὡς πεποιηκώς: επιρρηματική αιτιολογική μετοχή με υποκείμενο ἐγώ (συνημμένη) ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο οὐκ ἂν ἦν .
τι: σύστοιχο αντικείμενο στο πεποιηκώς.
δεινόν: επιθετικός προσδιορισμός στο τι.
ἒτι: επιρρηματικός προσδιορισμός της προσθήκης στο οὐκ ἂν ἦν .
ὦ βουλή: κλητική προσφώνηση.

κδ) εἴπερ ἵππευσα: Δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης στο ἂν ἦν ἔξαρνος  (Υπόθεση: εἴπερ ἵππευσα Απόδοση: οὐκ ἂν ἦν ἔξαρνος ἀλλ΄ ἠξίουν (ἂν) δοκιμάζεσθαι), αντίθετο του πραγματικού.

ἵππευσα: ρήμα

κε) ἀλλ΄ ἠξίουν (ἂν) δοκιμάζεσθαι ἀποδείξας: Κύρια πρόταση

ἠξίουν (ἂν): ρήμα

δοκιμάζεσθαι: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο,ταυτοπροσωπία,  υποκείμενο ἐγώ (ενν.)

ἀποδείξας: επιρρηματική υποθετική μετοχή με υποκείμενο ἐγώ (συνημμένη) ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης στο ἠξίουν (ἂν)

κστ) ὡς οὐδεὶς ὑπ΄ ἐμοῦ τῶν πολιτῶν κακῶς πέπονθε: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως αντικείμενο στο ἀποδείξας

κακῶς πέπονθε: ρήμα

οὐδεὶς: υποκείμενο.
τῶν πολιτῶν: γενική διαιρετική στο οὐδεὶς.
ὑπ΄ ἐμοῦ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου στο κακῶς πέπονθε.

κζ) ὁρῶ δὲ καὶ ὑμᾶς ταύτῃ τῇ γνώμῃ χρωμένους͵ καὶ πολλοὺς μὲν τῶν τότε ἱππευσάντων βουλεύοντας͵ πολλοὺς δ΄ αὐτῶν στρατηγοὺς καὶ ἱππάρχους κεχειροτονημένους: Κύρια πρόταση

ὁρῶ: ρήμα

ὑμᾶς -πολλοὺς: αντικείμενα.
χρωμένους: κατηγορηματική μετοχή από το ὁρῶ με υποκείμενο ὑμᾶς
τῇ γνώμῃ: αντικείμενο στο χρωμένους
ταύτῃ: επιθετικός προσδιορισμός στο τῇ γνώμῃ.
βουλεύοντας: κατηγορηματική μετοχή από το ὁρῶ με υποκείμενο πολλοὺς

τῶν ἱππευσάντων: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, γενική διαιρετική στο πολλοὺς.
τότε: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο τῶν ἱππευσάντων.
κεχειροτονημένους: κατηγορηματική μετοχή από το ὁρῶ με υποκείμενο πολλοὺς
αὐτῶν: γενική διαιρετική στο πολλοὺς.
στρατηγοὺς καὶ ἱππάρχους: κατηγορούμενα στο πολλούς

κη) ὥστε μηδὲν δι΄ ἄλλο με ἡγεῖσθε ταύτην ποιεῖσθαι τὴν ἀπολογίαν: Δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση σε θέση κύριας πρότασης.

ἡγεῖσθε: ρήμα

ποιεῖσθαι: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο: με 

τὴν ἀπολογίαν: αντικείμενο στο ποιεῖσθαι.
ἄλλο: επιθετικός προσδιορισμός στο μηδὲν.
δι΄ μηδὲν: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο ποιεῖσθαι.

ταύτην: επιθετικός προσδιορισμός στο τὴν ἀπολογίαν.

κθ) ἢ ὅτι περιφανῶς ἐτόλμησάν μου καταψεύσασθαι: Δευτερεύουσα επιρρηματική αιτιολογική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο ποιεῖσθαι.

ἐτόλμησάν: ρήμα

καταψεύσασθαι: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, ταυτοπροσωπία, υποκείμενο: οὖτοι 

περιφανῶς: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο καταψεύσασθαι.
μου: αντικείμενο στο καταψεύσασθαι.

λ) ἀνάβηθι δέ μοι: Κύρια πρόταση

ἀνάβηθι: ρήμα
μοι: δοτική προσωπική χαριστική στο Ἀνάβηθι.

λι) καὶ μαρτύρησον: Κύρια πρόταση

μαρτύρησον: ρήμα