Υπερ Μαντιθέου 9-13

Μαρτυρία 9-13
Σύνταξη


α) περὶ μὲν τοίνυν αὐτῆς τῆς αἰτίας οὐκ οἶδα: Κύρια πρόταση

οὐκ οἶδα: ρήμα

περὶ τῆς αἰτίας: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο λέγειν.
αὐτῆς: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τῆς αἰτίας.

β) ὅ τι δεῖ πλείω λέγειν: Δευτερεύουσα ονοματική πλάγια ερωτηματική πρόταση ως αντικείμενο στο οὐκ οἶδα της κύριας πρότασης που προηγείται.

δεῖ: ρήμα 

λέγειν: υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο ἐμὲ 

πλείω: σύστοιχο  αντικείμενο στο λέγειν

ὅ τι: επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο δεῖ 

γ) δοκεῖ δέ μοι͵ ὦ βουλή͵ ἐν μὲν τοῖς ἄλλοις ἀγῶσι περὶ αὐτῶν μόνων τῶν κατηγορημένων προσήκειν ἀπολογεῖσθαι͵ ἐν δὲ ταῖς δοκιμασίαις δίκαιον εἶναι παντὸς τοῦ βίου λόγον διδόναι: Κύρια πρόταση

δοκεῖ: απρόσωπο ρήμα

μοι: δοτική προσωπική του κρίνοντος προσώπου στο δοκεῖ.
προσήκειν: υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος, ειδικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο ἀπολογεῖσθαι
ἀπολογεῖσθαι: υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος προσήκειν, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία,  υποκείμενο: τινά (ενν.)
ἐν μὲν τοῖς ἀγῶσι: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της κατάστασης στο ἀπολογεῖσθαι.
τοῖς ἄλλοις: επιθετικός προσδιορισμός στο ἀγῶσι.
περὶ τῶν κατηγορημένων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο ἀπολογεῖσθαι.
αὐτῶν: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο κατηγορημένων.
μόνων: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο κατηγορημένων.
δίκαιον εἶναι: υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος δοκεῖ, ειδικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο διδόναι
διδόναι: υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος δίκαιον εἶναι, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο: τινά (ενν)
λόγον: αντικείμενο στο διδόναι.
τοῦ βίου: γενική αντικειμενική στο λόγον.
παντὸς: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τοῦ βίου.
ἐν ταῖς δοκιμασίαις: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της κατάστασης στο δίκαιον εἶναι.
ὦ βουλή: κλητική προσφώνηση

δ) δέομαι οὖν ὑμῶν μετ΄ εὐνοίας ἀκροάσασθαί μου: Κύρια πρόταση

δέομαι: ρήμα

ὑμῶν: έμμεσο αντικείμενο

ἀκροάσασθαί: άμεσο αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο: ὑμᾶς
μου: αντικείμενο στο ἀκροάσασθαί.
μετ΄ εὐνοίας: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ἀκροάσασθαί

ε) ποιήσομαι δὲ τὴν ἀπολογίαν: Κύρια πρόταση

ποιήσομαι: ρήμα

τὴν ἀπολογίαν: αντικείμενο

στ) ὡς ἂν δύνωμαι διὰ βραχυτάτων: Δευτερεύουσα αναφορική παραβολική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο ποιήσομαι.

ἂν δύνωμαι: ρήμα

διὰ βραχυτάτων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου 
ὣς: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο δύνωμαι

ζ) ἐγὼ γὰρ πρῶτον μὲν οὐσίας μοι οὐ πολλῆς καταλειφθείσης διὰ τὰς συμφορὰς καὶ τὰς τοῦ πατρὸς καὶ τὰς τῆς πόλεως͵ δύο μὲν ἀδελφὰς ἐξέδωκα ἐπιδοὺς τριάκοντα μνᾶς ἑκατέρᾳ: Κύρια πρόταση

ἐξέδωκα: ρήμα 

ἐγὼ: υποκείμενο

ἀδελφὰς: αντικείμενο.
δύο: επιθετικός προσδιορισμός στο ἀδελφὰς.
καταλειφθείσης: επιρρηματική εναντιωματική μετοχή, υποκείμενο: οὐσίας, γενική απόλυτη,  επιρρηματικός προσδιορισμός της εναντίωσης στο ἐξέδωκα.
οὐ πολλῆς: επιθετικός προσδιορισμός στο οὐσίας.
πρῶτον: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἐξέδωκα.
μοι: αντικείμενο στο καταλειφθείσης.
διὰ τὰς συμφορὰς: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο καταλειφθείσης.
τὰς τοῦ πατρὸς καὶ τὰς τῆς πόλεως: επιθετικοί προσδιορισμοί στο τὰς συμφορὰς δυνάμει του άρθρου.
ἐπιδοὺς: επιρρηματική τροπική μετοχή με υποκείμενο ἐγώ (συνημμένη) ως επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ἐξέδωκα.
μνᾶς: άμεσο αντικείμενο στο ἐπιδοὺς.
ἑκατέρᾳ: έμμεσο αντικείμενο στο ἐπιδοὺς.
τριάκοντα: επιθετικός προσδιορισμός στο μνᾶς.

η) πρὸς τὸν ἀδελφὸν δ΄ οὕτως ἐνειμάμην: Κύρια πρόταση

ἐνειμάμην: ρήμα
πρὸς τὸν ἀδελφὸν: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει κατεύθυνση σε πρόσωπο στο ἐνειμάμην.
οὕτως: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ἐνειμάμην.

θ) ὥστ΄ ἐκεῖνον πλέον ὁμολογεῖν ἔχειν ἐμοῦ τῶν πατρῴων: Δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση, απαρεμφατική, ως επιρρηματικός προσδιορισμός του αποτελέσματος στο οὓτως ἐνειμάμην

ὁμολογεῖν: απαρέμφατο σε θέση ρήματος, τελικό απαρέμφατο 

ἔχειν: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο με υποκείμενο ἐκεῖνον (ταυτοπροσωπία).
πλέον: αντικείμενο στο ἒχειν.
τῶν πατρῴων: γενική διαιρετική στο πλέον.
ἐμοῦ: γενική συγκριτική, δεύτερος όρος σύγκρισης στο ἐκεῖνον

ι) καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους ἅπαντας οὕτως βεβίωκα: Κύρια πρόταση

βεβίωκα: ρήμα
πρὸς τοὺς ἄλλους: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο βεβίωκα.
ἅπαντας: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τοὺς ἄλλους.
οὕτως: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο βεβίωκα.

ια) ὥστε μηδεπώποτέ μοι μηδὲ πρὸς ἕνα μηδὲν ἔγκλημα γενέσθαι: Δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση, απαρεμφατική, ως επιρρηματικός προσδιορισμός του αποτελέσματος στο βεβίωκα

γενέσθαι: απαρέμφατο σε θέση ρήματος, τελικό απαρέμφατο 

ἔγκλημα: υποκείμενο απαρεμφάτου
μηδὲν: επιθετικός προσδιορισμός στο ἔγκλημα.
μηδεπώποτέ: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο γενέσθαι.
δοι: δοτική προσωπική κτητική στο γενέσθαι.
πρὸς ἕνα: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της εχθρικής διάθεσης στο γενέσθαι.

ιβ) καὶ τὰ μὲν ἴδια οὕτως διῴκηκα: Κύρια πρόταση

διῴκηκα: ρήμα

τὰ ἴδια: αντικείμενο.
οὕτως: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο διῴκηκα.

ιγ) περὶ δὲ τῶν κοινῶν μοι μέγιστον ἡγοῦμαι τεκμήριον εἶναι τῆς ἐμῆς ἐπιεικείας: Κύρια πρόταση

ἡγοῦμαι: ρήμα

εἶναι: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο με υποκείμενο τη δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ὅτι πάντας … ψευδομένους, ετεροπροσωπία

τεκμήριον: κατηγορούμενο στην ειδική πρόταση
μέγιστον: επιθετικός προσδιορισμός στο τεκμήριον.
περὶ δὲ τῶν κοινῶν: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο ἠγοῦμαι.
μοι: δοτική προσωπική κτητική στο εἶναι.
τῆς ἐπιεικείας: γενική αντικειμενική στο τεκμήριον.
τῆς ἐμῆς: επιθετικός προσδιορισμός στο τῆς έπιεικείας.

ιδ) τῶν νεωτέρων ὅσοι περὶ κύβους ἢ πότους ἢ [περὶ] τὰς τοιαύτας ἀκολασίας τυγχάνουσι τὰς διατριβὰς ποιούμενοι: Δευτερεύουσα αναφορική προσδιοριστική στο ὑμεὶς (ενν.)

τυγχάνουσι: ρήμα

ὅσοι: υποκείμενο 

ποιούμενοι: κατηγορηματική μετοχή από το τυγχάνω
τὰς διατριβὰς: αντικείμενο στο ποιούμενοι.
τῶν νεωτέρων: γενική διαιρετική στο ὃσοι.
περὶ κύβους ἢ πότους ἢ  τὰς ἀκολασίας: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο ποιούμενοι
τὰς τοιαύτας: επιθετικός προσδιορισμός στο τὰς ἀκολασίας.

ιε) ὅτι πάντας αὐτοὺς ὄψεσθέ μοι διαφόρους ὄντας͵ καὶ πλεῖστα τούτους περὶ ἐμοῦ λογοποιοῦντας καὶ ψευδομένους: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως υποκείμενο του εἶναι

ὄψεσθέ: ρήμα

αὐτοὺς: αντικείμενο
ὄντας: κατηγορηματική μετοχή από το ὄψεσθέ
διαφόρους: κατηγορούμενο στο αὐτοὺς μέσω του συνδετικού ρήματος ὂντας.
πάντας: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο αὐτούς.
μοι: δοτική αντικειμενική στο διαφόρους.
λογοποιοῦντας καὶ ψευδομένους: κατηγορηματικές μετοχές
τούτους: υποκείμενο μετοχών
πλεῖστα: σύστοιχο αντικείμενο στα λογοποιοῦντας καὶ ψευδομένους.
περὶ ἐμοῦ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στα λογοποιοῦντας καὶ ψευδομένους.

ιστ) καίτοι δῆλον: Κύρια πρόταση

δῆλόν (ἐστι): ρήμα.

ιζ) ὅτι οὐκ ἂν τοιαύτην γνώμην εἶχον περὶ ἐμοῦ: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως υποκείμενο του δῆλόν ἐστι

οὐκ ἂν εἶχον: ρήμα

γνώμην: αντικείμενο.
τοιαύτην: επιθετικός προσδιορισμός στο γνώμην.
περὶ ἐμοῦ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο οὐκ ἂν εἶχον.

εἰ τῶν αὐτῶν ἐπεθυμοῦμεν: Δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης στο ἂν εἶχον  (Υπόθεση: εἰ τῶν αὐτῶν ἐπεθυμοῦμεν Απόδοση: οὐκ ἂν εἶχον), αντίθετο του πραγματικού

ἐπεθυμοῦμεν: ρήμα

τῶν αὐτῶν: αντικείμενο

ιη) ἔτι δ΄͵ ὦ βουλή͵ οὐδεὶς ἂν ἀποδεῖξαι περὶ ἐμοῦ δύναιτο οὔτε δίκην αἰσχρὰν οὔτε γραφὴν οὔτε εἰσαγγελίαν γεγενημένην: Κύρια πρόταση

ἂν δύναιτο: ρήμα

οὐδεὶς: υποκείμενο

ἀποδεῖξαι: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, ταυτοπροσωπία

οὐδείς: υποκείμενο
δίκην, γραφὴν, εἰσαγγελίαν: αντικείμενα στο ἀποδεῖξαι, υποκείμενα μετοχής
γεγενημένην: κατηγορηματική μετοχή από το ἀποδεῖξαι  

αἰσχρὰν: επιθετικός προσδιορισμός στο δίκην.
περὶ ἐμοῦ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο γεγενημένην.
ἒτι: επιρρηματικός προσδιορισμός της προσθήκης στο ἂν δύναιτο.
ὦ βουλή: κλητική προσφώνηση.

ιθ) καίτοι ἑτέρους ὁρᾶτε πολλάκις εἰς τοιούτους ἀγῶνας καθεστηκότας: Κύρια πρόταση

ὁρᾶτε: ρήμα

ἑτέρους: αντικείμενο.
καθεστηκότας: κατηγορηματική μετοχή από το ὁρᾶτε
πολλάκις: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο καθεστηκότας.
εἰς ἀγῶνας: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της κατάστασης στο καθεστηκότας.
τοιούτους: επιθετικός προσδιορισμός στο ἀγῶνας.

κ) πρὸς τοίνυν τὰς στρατείας καὶ τοὺς κινδύνους τοὺς πρὸς τοὺς πολεμίους σκέψασθε: Κύρια πρόταση

σκέψασθε: ρήμα
πρὸς τὰς στρατείας καὶ τοὺς κινδύνους: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο σκέψασθε.
τοὺς πρὸς τοὺς πολεμίους: επιθετικός προσδιορισμός στο τοὺς κινδύνους

κα) οἷον ἐμαυτὸν παρέχω τῇ πόλει: Δευτερεύουσα ονοματική πλάγια ερωτηματική πρόταση ως αντικείμενο στο σκέψασθε

παρέχω: ρήμα 

ἐμαυτὸν: άμεσο αντικείμενο

τῇ πόλει: έμμεσο αντικείμενο.
οἷον: κατηγορούμενο στο ἐμαυτὸν 

κβ) πρῶτον μὲν γάρ- ὑπὸ Ὀρθοβούλου κατειλεγμένος ἱππεύειν ἑτέρων ἀναβάντων ἐπὶ τοὺς ἵππους ἀδοκιμάστων παρὰ τὸν νόμον ἐγὼ προσελθὼν ἔφην τῷ Ὀρθοβούλῳ ἐξαλεῖψαί με ἐκ τοῦ καταλόγου͵ ἡγούμενος αἰσχρὸν εἶναι τοῦ πλήθους μέλλοντος κινδυνεύειν ἄδειαν ἐμαυτῷ παρασκευάσαντα στρατεύεσθαι: Κύρια πρόταση

ἔφην: ρήμα

ἐγὼ: υποκείμενο

ἐξαλεῖψαί: άμεσο αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία

τὸν Ὀρθόβουλον: υποκείμενο απαρεμφάτου
με: αντικείμενο στο ἐξαλεῖψαί.
ἐκ τοῦ καταλόγου: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει απομάκρυνση από τόπο στο ἐξαλεῖψαί.
κατειλεγμένος: επιρρηματική εναντιωματική μετοχή,  υποκείμενο: ἐγώ, συνημμένη,  επιρρηματικός προσδιορισμός της εναντίωσης στο ἒφην.
ἱππεύειν: απαρέμφατο του σκοπού, υποκείμενο: ἐγώ, ταυτοπροσωπία
ὑπὸ Ὀρθοβούλου: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου στο κατειλεγμένος.
ἀναβάντων: επιρρηματική εναντιωματική μετοχή με υποκείμενο ἑτέρων (γενικήαπόλυτη), επιρρηματικός προσδιορισμός της εναντίωσης στο ἒφην.
ἀδοκιμάστων: επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου στο ἀναβάντων.
ἐπὶ τοὺς ἵππους: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου στο ἀναβάντων.
παρὰ τὸν νόμον: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της εναντίωσης στο ἀναβάντων.
προσελθὼν: επιρρηματική χρονική μετοχή, υποκείμενο: ἐγώ, συνημμένη, επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἒφην.
ἡγούμενος: επιρρηματική αιτιολογική μετοχή, υποκείμενο: ἐγώ, συνημμένη, επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο ἒφην.
αἰσχρὸν εἶναι: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο, υποκείμενο: στρατεύεσθα, ετεροπροσωπία
στρατεύεσθαι: υποκείμενο στο αἰσχρόν εἶναι, τελικό απαρέμφατο, υποκείμενο: ἐμέ (ετεροπροσωπία).
παρασκευάσαντα: επιρρηματική χρονική μετοχή, υποκείμενο: ἐμέ, συνημμένη, επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο στρατεύεσθαι.
ἄδειαν: άμεσο αντικείμενο στο παρασκευάσαντα.
ἐμαυτῷ: έμμεσο αντικείμενο στο παρασκευάσαντα.
μέλλοντος: επιρρηματική εναντιωματική μετοχή με υποκείμενο τοῦ πλήθους, γενική απόλυτη,  επιρρηματικός προσδιορισμός της εναντίωσης στο στρατεύεσθαι.
κινδυνεύειν: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο με υποκείμενο τοῦ πλήθους, ταυτοπροσωπία
πρῶτον: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἒφην.

κγ) ὅτε τὴν συμμαχίαν ἐποιήσασθε πρὸς  Βοιωτοὺς: Δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἒφην

ἐποιήσασθε: ρήμα 

τὴν συμμαχίαν: αντικείμενο.
πρὸς Βοιωτοὺς: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει φιλική διάθεση στο ἐποιήσασθε.

κδ) καὶ εἰς Ἁλίαρτον ἔδει βοηθεῖν: Δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἒφην

ἔδει: απρόσωπο ρήμα

βοηθεῖν: υποκείμενο, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία
εἰς Ἁλίαρτον: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της κατεύθυνσης σε τόπο στο βοηθεῖν

κδ) ἐπειδὴ πάντας ἑώρων τοῖς μὲν ἱππεύουσιν ἀσφάλειαν εἶναι δεῖν νομίζοντας͵ τοῖς δ΄ ὁπλίταις κίνδυνον ἡγουμένους: Δευτερεύουσα επιρρηματική αιτιολογική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο ἒφην

ἑώρων: ρήμα

πάντας: αντικείμενο.
νομίζοντας: κατηγορηματική μετοχή από το ἑώρων 

δεῖν: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο  με υποκείμενο εἶναι ,ετεροπροσωπία
εἶναι: υποκείμενο στο δεἶν, τελικό απαρέμφατο με υποκείμενο ἀσφάλειαν, ετεροπροσωπία
τοῖς μὲν ἱππεύουσιν: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, τοῖς, ως δοτική προσωπική κτητική στο εἶναι.
ἡγουμένους: κατηγορηματική μετοχή από το ἑώρων,υποκείμενο πάντας
εἶναι (ενν.): αντικείμενο στο ἡγουμένους, ειδικό απαρέμφατο ,υποκείμενο:κίνδυνον, ετεροπροσωπία.
τοῖς δ΄ ὁπλίταις: δοτική προσωπική κτητική στο εἶναι

κε)και μοι ἀνάβηθι͵ Ὀρθόβουλε: Κύρια πρόταση

ἀνάβηθι: ρήμα
μοι: δοτική προσωπική χαριστική στο ἀνάβηθι.
Ὀρθόβουλε: κλητική προσφώνηση.