Υπερ Μαντιθέου 1-3

Προοίμιο 1-3

Σύνταξη

α) Εἰ μὴ συνῄδη͵ ὦ βουλή͵ τοῖς κατηγόροις βουλομένοις ἐκ παντὸς τρόπου κακῶς ἐμὲ ποιεῖν: Δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης στο χάριν εἶχον. (Υπόθεση: Εἰ μὴ συνῄδη Απόδοση: χάριν ἂν εἶχον,αντίθετο του πραγματικού)

μή συνῄδη: ρήμα
τοῖς κατηγόροις: αντικείμενο στο συνῄδη.
βουλομένοις: κατηγορηματική μετοχή από το συνῄδη με υποκείμενο τοῖς κατηγόροις ως κατηγορηματικός προσδιορισμός στο υποκείμενό της.
ποιεῖν: αντικείμενο στο βουλομένοις, τελικό απαρέμφατο (ετεροπροσωπία).
κακῶς: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ποιεῖν.
ἐμὲ: αντικείμενο του ποιεῖν.
ἐκ τρόπου: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στοποιεῖν.
παντὸς: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τρόπου.
ὦ βουλή: κλητική προσφώνηση.

β) πολλὴν ἂν αὐτοῖς χάριν εἶχον ταύτης τῆς κατηγορίας: Κύρια πρόταση

ἂν εἶχον: ρήμα 

χάριν: άμεσο αντικείμενο 

αὐτοῖς: έμμεσο αντικείμενο.
πολλὴν: επιθετικός προσδιορισμός στο χάριν.
τῆς κατηγορίας: γενική της αιτίας στο χάριν ἂν εἶχον.
ταύτης: επιθετικός προσδιορισμός στο τῆς κατηγορίας.

γ) ἡγοῦμαι γὰρ τοῖς ἀδίκως διαβεβλημένοις τούτους εἶναι μεγίστων ἀγαθῶν αἰτίους: Κύρια πρόταση

ἡγοῦμαι: ρήμα

εἶναι: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο, με υποκείμενο τούτους (ετεροπροσωπία)

αἰτίους: κατηγορούμενο στο τούτους 

ἀγαθῶν: γενική της αιτίας στο αἰτίους.
μεγίστων: επιθετικός προσδιορισμός στο ἀγαθῶν.
τοῖς διαβεβλημένοις: επιθετική μετοχή, δοτική προσωπική χαριστική στο εἶναι.
ἀδίκως: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο διαβεβλημένοις.

δ) οἵτινες ἂν αὐτοὺς ἀναγκάζωσιν εἰς ἔλεγχον τῶν αὐτοῖς βεβιωμένων καταστῆναι: Δευτερεύουσα επιρρηματική αναφορικοϋποθετική πρόταση στο τούτους της κύριας πρότασης που προηγείται.  (Υπόθεση: ἐὰν ἀναγκάζωσι Απόδοση: εἰσίν αἲτιοι, αόριστη επανάληψη στο παρόν και το μέλλον)

ἂν ἀναγκάζωσιν: ρήμα 

οἵτινες: υποκείμενο 

αὐτούς: άμεσο αντικείμενο 

καταστῆναι: έμμεσο αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, με υποκείμενο αὐτοὺς ( ετεροπροσωπία)
εἰς ἔλεγχον: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει είσοδο σε μια κατάσταση στο καταστῆναι.
τῶν βεβιωμένων: επιθετική μετοχή γενική αντικειμενική στο ἒλεγχον.
αὐτοῖς: δοτική προσωπική του ενεργούντος προσώπου (ποιητικού αιτίου) στο τῶν βεβιωμένων.


ε) ἐγὼ γὰρ οὕτω σφόδρα ἐμαυτῷ πιστεύω: Κύρια πρόταση
πιστεύω: ρήμα 

ἐγώ: υποκείμενο

ἐμαυτῷ: αντικείμενο.
σφόδρα: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο πιστεύω.
οὕτω: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο σφόδρα.

στ) ὥστ΄ ἐλπίζω μεταμελήσειν αὐτῷ καὶ πολὺ βελτίω με εἰς τὸν λοιπὸν χρόνον ἡγήσεσθαι: Δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του αποτελέσματος στο πιστεύω.

ἐλπίζω: ρήμα

μεταμελήσειν: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο, υποκείμενο:  το αφηρημένο ουσιαστικό μεταμέλειαν (ετεροπροσωπία)

αὐτῷ: δοτική προσωπική του ενεργούντος προσώπου στο μεταμελήσειν, 

ἡγήσεσθαι: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο, υποκείμενο: τινά  (ετεροπροσωπία) 

με: αντικείμενο του ἡγήσεσθαι

βελτίω: κατηγορούμενο του με.
πολὺ: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο βελτίω.
εἰς χρόνον: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἡγήσεσθαι.
τὸν λοιπὸν: επιθετικός προσδιορισμός στο χρόνον δυνάμει του άρθρου.

ζ) καὶ εἴ τις πρός με τυγχάνει ἀηδῶς [ἢ κακῶς] διακείμενος: Δευτερεύουσα επιρρηματική εναντιωματική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της εναντίωσης στο ἐλπίζω

τυγχάνει: ρήμα 

τις: υποκείμενο 

διακείμενος: κατηγορηματική μετοχή από το τυγχάνει
ἀηδῶς [ἢ κακῶς]: επιρρηματικοί προσδιορισμοί του τρόπου στο διακείμενος
πρός με: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της εχθρική διάθεση στο διακείμενος.

η) ἐπειδὰν ἐμοῦ λέγοντος ἀκούσῃ περὶ τῶν πεπραγμένων: Δευτερεύουσα επιρρηματική χρονικοϋποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἐλπίζω

ἀκούσῃ: ρήμα

ἐμοῦ: αντικείμενο

λέγοντος: κατηγορηματική μετοχή από το ἀκούσῃ.
περὶ τῶν πεπραγμένων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο λέγοντος

θ) ἀξιῶ δέ͵ ὦ βουλή͵ μηδέν πώ μοι πλέον εἶναι: Κύρια πρόταση

ἀξιῶ: ρήμα

εἶναι: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, με υποκείμενο μηδέν (ετεροπροσωπία).
πλέον: επιθετικός προσδιορισμός στο μηδέν.
μοι: δοτική προσωπική κτητική στο εἶναι.
πώ: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο εἶναι .
ὦ βουλή: κλητική προσφώνηση.

ι) ἐὰν μὲν τοῦτο μόνον ὑμῖν ἐπιδείξω: Δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης στην κύρια πρόταση,(Υπόθεση: ἐὰν ἐπιδείξω Απόδοση: μηδέν ἒστω, προσδοκώμενο).

ἐπιδείξω: ρήμα

τοῦτο: άμεσο αντικείμενο 

ὑμῖν: έμμεσο αντικείμενο.
μόνον: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τοῦτο.

ια) ὡς εὔνους εἰμὶ τοῖς καθεστηκόσι πράγμασι: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως επεξήγηση στο τοῦτο

εἰμὶ: ρήμα

εὔνους: κατηγορούμενο στο ἐγώ (εννοείται)
πράγμασι: δοτική αντικειμενική στο εὔνους.
τοῖς καθεστηκόσι: επιθετική μετοχή, επιθετικός προσδιορισμός στο πράγμασι.

ιβ) καὶ ὡς ἠνάγκασμαι τῶν αὐτῶν κινδύνων μετέχειν ὑμῖν: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως επεξήγηση στο τοῦτο

ἠνάγκασμαι: ρήμα

μετέχειν: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, (ταυτοπροσωπία)

κινδύνων: άμεσο αντικείμενο στο μετέχειν 

ὑμῖν: έμμεσο αντικείμενο στο μετέχειν.
τῶν αὐτῶν: επιθετικός προσδιορισμός στο κινδύνων δυνάμει του άρθρου.

ιγ) ἐὰν δὲ φαίνωμαι καὶ περί τὰ ἄλλα μετρίως βεβιωκὼς καὶ πολὺ παρὰ τὴν δόξαν καὶ τοὺς λόγους τοὺς τῶν ἐχθρῶν: Δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης στο δέομαι.(Υπόθεση: ἐὰν φαίνωμαι Απόδοση: δοκιμάζετέ με καὶ ἡγεῖσθε, προσδοκώμενο).

φαίνωμαι: ρήμα

βεβιωκὼς: κατηγορηματική μετοχή
περί τὰ ἄλλα: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο βεβιωκὼς.
μετρίως: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο βεβιωκὼς.
παρὰ τὴν δόξαν καὶ τοὺς λόγους: εμπρόθετοι επιρρηματικοί προσδιορισμοί της εναντίωσης στο βεβιωκὼς.
τοὺς τῶν ἐχθρῶν: επιθετικός προσδιορισμός στο τοὺς λόγους

τῶν ἐχθρῶν: γενική υποκειμενική στο λόγους
πολὺ: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο παρὰ τὴν δόξαν καὶ τοὺς λόγους.

ιδ) δέομαι ὑμῶν ἐμὲ μὲν δοκιμάζειν͵ τούτους δὲ ἡγεῖσθαι χείρους εἶναι: Κύρια πρόταση

δέομαι: ρήμα

ὑμῶν: έμμεσο αντικείμενο

δοκιμάζειν, ἡγεῖσθαι: άμεσα αντικείμενα, τελικά απαρέμφατα, με υποκείμενο ὑμᾶς(ενν.) (ετεροπροσωπία)

ἐμὲ: αντικείμενο στο δοκιμάζειν

εἶναι: αντικείμενο στο ἡγεῖσθαι, ειδικό απαρέμφατο, με υποκείμενο τούτους (ετεροπροσωπία) χείρους: κατηγορούμενο στο τούτους

ιε)πρῶτον δὲ ἀποδείξω: Κύρια πρόταση

ἀποδείξω: ρήμα/ ἐγώ (ενν.): υποκείμενο.
πρῶτον: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἀποδείξω.

ιστ) ὡς οὐχ ἵππευον: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως αντικείμενο του ἀποδείξω

ἵππευον: ρήμα

ιζ) οὔδ΄ ἐπεδήμουν ἐπὶ τῶν τριάκοντα: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως αντικείμενο του ἀποδείξω

οὔδ’ ἐπεδήμουν: ρήμα
ἐπὶ τῶν τριάκοντα: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο οὔδ’ἐπεδήμουν.

ιη) οὐδὲ μετέσχον τῆς τότε πολιτείας: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως αντικείμενο του ἀποδείξω

οὐδὲ μετέσχον: ρήμα/ ἐγώ (ενν.): υποκείμενο
πολιτείας: αντικείμενο
τῆς τότε: επιθετικός προσδιορισμός στο πολιτείας