Υπέρ Μαντιθέου

Προοίμιο 1-3

Σύνταξη

α) Εἰ μὴ συνῄδη͵ ὦ βουλή͵ τοῖς κατηγόροις βουλομένοις ἐκ παντὸς τρόπου κακῶς ἐμὲ ποιεῖν: Δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης στο χάριν εἶχον. (Υπόθεση: Εἰ μὴ συνῄδη Απόδοση: χάριν ἂν εἶχον,αντίθετο του πραγματικού)

μή συνῄδη: ρήμα
τοῖς κατηγόροις: αντικείμενο στο συνῄδη.
βουλομένοις: κατηγορηματική μετοχή από το συνῄδη με υποκείμενο τοῖς κατηγόροις ως κατηγορηματικός προσδιορισμός στο υποκείμενό της.
ποιεῖν: αντικείμενο στο βουλομένοις, τελικό απαρέμφατο (ετεροπροσωπία).
κακῶς: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ποιεῖν.
ἐμὲ: αντικείμενο του ποιεῖν.
ἐκ τρόπου: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στοποιεῖν.
παντὸς: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τρόπου.
ὦ βουλή: κλητική προσφώνηση.

β) πολλὴν ἂν αὐτοῖς χάριν εἶχον ταύτης τῆς κατηγορίας: Κύρια πρόταση

ἂν εἶχον: ρήμα 

χάριν: άμεσο αντικείμενο 

αὐτοῖς: έμμεσο αντικείμενο.
πολλὴν: επιθετικός προσδιορισμός στο χάριν.
τῆς κατηγορίας: γενική της αιτίας στο χάριν ἂν εἶχον.
ταύτης: επιθετικός προσδιορισμός στο τῆς κατηγορίας.

γ) ἡγοῦμαι γὰρ τοῖς ἀδίκως διαβεβλημένοις τούτους εἶναι μεγίστων ἀγαθῶν αἰτίους: Κύρια πρόταση

ἡγοῦμαι: ρήμα

εἶναι: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο, με υποκείμενο τούτους (ετεροπροσωπία)

αἰτίους: κατηγορούμενο στο τούτους 

ἀγαθῶν: γενική της αιτίας στο αἰτίους.
μεγίστων: επιθετικός προσδιορισμός στο ἀγαθῶν.
τοῖς διαβεβλημένοις: επιθετική μετοχή, δοτική προσωπική χαριστική στο εἶναι.
ἀδίκως: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο διαβεβλημένοις.

δ) οἵτινες ἂν αὐτοὺς ἀναγκάζωσιν εἰς ἔλεγχον τῶν αὐτοῖς βεβιωμένων καταστῆναι: Δευτερεύουσα επιρρηματική αναφορικοϋποθετική πρόταση στο τούτους της κύριας πρότασης που προηγείται.  (Υπόθεση: ἐὰν ἀναγκάζωσι Απόδοση: εἰσίν αἲτιοι, αόριστη επανάληψη στο παρόν και το μέλλον)

ἂν ἀναγκάζωσιν: ρήμα 

οἵτινες: υποκείμενο 

αὐτούς: άμεσο αντικείμενο 

καταστῆναι: έμμεσο αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, με υποκείμενο αὐτοὺς ( ετεροπροσωπία)
εἰς ἔλεγχον: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει είσοδο σε μια κατάσταση στο καταστῆναι.
τῶν βεβιωμένων: επιθετική μετοχή γενική αντικειμενική στο ἒλεγχον.
αὐτοῖς: δοτική προσωπική του ενεργούντος προσώπου (ποιητικού αιτίου) στο τῶν βεβιωμένων.


ε) ἐγὼ γὰρ οὕτω σφόδρα ἐμαυτῷ πιστεύω: Κύρια πρόταση
πιστεύω: ρήμα 

ἐγώ: υποκείμενο

ἐμαυτῷ: αντικείμενο.
σφόδρα: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο πιστεύω.
οὕτω: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο σφόδρα.

στ) ὥστ΄ ἐλπίζω μεταμελήσειν αὐτῷ καὶ πολὺ βελτίω με εἰς τὸν λοιπὸν χρόνον ἡγήσεσθαι: Δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του αποτελέσματος στο πιστεύω.

ἐλπίζω: ρήμα

μεταμελήσειν: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο, υποκείμενο:  το αφηρημένο ουσιαστικό μεταμέλειαν (ετεροπροσωπία)

αὐτῷ: δοτική προσωπική του ενεργούντος προσώπου στο μεταμελήσειν, 

ἡγήσεσθαι: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο, υποκείμενο: τινά  (ετεροπροσωπία) 

με: αντικείμενο του ἡγήσεσθαι

βελτίω: κατηγορούμενο του με.
πολὺ: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο βελτίω.
εἰς χρόνον: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἡγήσεσθαι.
τὸν λοιπὸν: επιθετικός προσδιορισμός στο χρόνον δυνάμει του άρθρου.

ζ) καὶ εἴ τις πρός με τυγχάνει ἀηδῶς [ἢ κακῶς] διακείμενος: Δευτερεύουσα επιρρηματική εναντιωματική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της εναντίωσης στο ἐλπίζω

τυγχάνει: ρήμα 

τις: υποκείμενο 

διακείμενος: κατηγορηματική μετοχή από το τυγχάνει
ἀηδῶς [ἢ κακῶς]: επιρρηματικοί προσδιορισμοί του τρόπου στο διακείμενος
πρός με: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της εχθρική διάθεση στο διακείμενος.

η) ἐπειδὰν ἐμοῦ λέγοντος ἀκούσῃ περὶ τῶν πεπραγμένων: Δευτερεύουσα επιρρηματική χρονικοϋποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἐλπίζω

ἀκούσῃ: ρήμα

ἐμοῦ: αντικείμενο

λέγοντος: κατηγορηματική μετοχή από το ἀκούσῃ.
περὶ τῶν πεπραγμένων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο λέγοντος

θ) ἀξιῶ δέ͵ ὦ βουλή͵ μηδέν πώ μοι πλέον εἶναι: Κύρια πρόταση

ἀξιῶ: ρήμα

εἶναι: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, με υποκείμενο μηδέν (ετεροπροσωπία).
πλέον: επιθετικός προσδιορισμός στο μηδέν.
μοι: δοτική προσωπική κτητική στο εἶναι.
πώ: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο εἶναι .
ὦ βουλή: κλητική προσφώνηση.

ι) ἐὰν μὲν τοῦτο μόνον ὑμῖν ἐπιδείξω: Δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης στην κύρια πρόταση,(Υπόθεση: ἐὰν ἐπιδείξω Απόδοση: μηδέν ἒστω, προσδοκώμενο).

ἐπιδείξω: ρήμα

τοῦτο: άμεσο αντικείμενο 

ὑμῖν: έμμεσο αντικείμενο.
μόνον: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τοῦτο.

ια) ὡς εὔνους εἰμὶ τοῖς καθεστηκόσι πράγμασι: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως επεξήγηση στο τοῦτο

εἰμὶ: ρήμα

εὔνους: κατηγορούμενο στο ἐγώ (εννοείται)
πράγμασι: δοτική αντικειμενική στο εὔνους.
τοῖς καθεστηκόσι: επιθετική μετοχή, επιθετικός προσδιορισμός στο πράγμασι.

ιβ) καὶ ὡς ἠνάγκασμαι τῶν αὐτῶν κινδύνων μετέχειν ὑμῖν: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως επεξήγηση στο τοῦτο

ἠνάγκασμαι: ρήμα

μετέχειν: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, (ταυτοπροσωπία)

κινδύνων: άμεσο αντικείμενο στο μετέχειν 

ὑμῖν: έμμεσο αντικείμενο στο μετέχειν.
τῶν αὐτῶν: επιθετικός προσδιορισμός στο κινδύνων δυνάμει του άρθρου.

ιγ) ἐὰν δὲ φαίνωμαι καὶ περί τὰ ἄλλα μετρίως βεβιωκὼς καὶ πολὺ παρὰ τὴν δόξαν καὶ τοὺς λόγους τοὺς τῶν ἐχθρῶν: Δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης στο δέομαι.(Υπόθεση: ἐὰν φαίνωμαι Απόδοση: δοκιμάζετέ με καὶ ἡγεῖσθε, προσδοκώμενο).

φαίνωμαι: ρήμα

βεβιωκὼς: κατηγορηματική μετοχή
περί τὰ ἄλλα: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο βεβιωκὼς.
μετρίως: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο βεβιωκὼς.
παρὰ τὴν δόξαν καὶ τοὺς λόγους: εμπρόθετοι επιρρηματικοί προσδιορισμοί της εναντίωσης στο βεβιωκὼς.
τοὺς τῶν ἐχθρῶν: επιθετικός προσδιορισμός στο τοὺς λόγους

τῶν ἐχθρῶν: γενική υποκειμενική στο λόγους
πολὺ: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο παρὰ τὴν δόξαν καὶ τοὺς λόγους.

ιδ) δέομαι ὑμῶν ἐμὲ μὲν δοκιμάζειν͵ τούτους δὲ ἡγεῖσθαι χείρους εἶναι: Κύρια πρόταση

δέομαι: ρήμα

ὑμῶν: έμμεσο αντικείμενο

δοκιμάζειν, ἡγεῖσθαι: άμεσα αντικείμενα, τελικά απαρέμφατα, με υποκείμενο ὑμᾶς(ενν.) (ετεροπροσωπία)

ἐμὲ: αντικείμενο στο δοκιμάζειν

εἶναι: αντικείμενο στο ἡγεῖσθαι, ειδικό απαρέμφατο, με υποκείμενο τούτους (ετεροπροσωπία) χείρους: κατηγορούμενο στο τούτους

ιε)πρῶτον δὲ ἀποδείξω: Κύρια πρόταση

ἀποδείξω: ρήμα/ ἐγώ (ενν.): υποκείμενο.
πρῶτον: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἀποδείξω.

ιστ) ὡς οὐχ ἵππευον: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως αντικείμενο του ἀποδείξω

ἵππευον: ρήμα

ιζ) οὔδ΄ ἐπεδήμουν ἐπὶ τῶν τριάκοντα: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως αντικείμενο του ἀποδείξω

οὔδ’ ἐπεδήμουν: ρήμα
ἐπὶ τῶν τριάκοντα: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο οὔδ’ἐπεδήμουν.

ιη) οὐδὲ μετέσχον τῆς τότε πολιτείας: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως αντικείμενο του ἀποδείξω

οὐδὲ μετέσχον: ρήμα/ ἐγώ (ενν.): υποκείμενο
πολιτείας: αντικείμενο
τῆς τότε: επιθετικός προσδιορισμός στο πολιτείας 

Διήγηση - Απόδειξη 4-8
Σύνταξη


α) Ἡμᾶς γὰρ ὁ πατὴρ πρὸ τῆς ἐν Ἑλλησπόντῳ συμφορᾶς ὡς Σάτυρον τὸν ἐν τῷ Πόντῳ διαιτησομένους ἐξέπεμψε: Κύρια πρόταση

ἐξέπεμψε: ρήμα

ὁ πατὴρ: υποκείμενο 

ἡμᾶς: αντικείμενο.
πρὸ τῆς συμφορᾶς: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἐξέπεμψε.
τῆς ἐν Ἑλλησπόντῳ: επιθετικός προσδιορισμός στο τῆς συμφορᾶς
διαιτησομένους: επιρρηματική τελική μετοχή με υποκείμενο ἡμᾶς (συνημμένη) ως επιρρηματικός προσδιορισμός του σκοπού στο ἐξέπεμψε.
ὡς Σάτυρον: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει κίνηση προς πρόσωπο στο ἐξέπεμψε.
τὸν ἐν τῷ Πόντῳ: παράθεση στο Σάτυρον.

β) καὶ οὔτε τῶν τειχῶν καθαιρουμένων ἐπεδημοῦμεν οὔτε μεθισταμένης τῆς πολιτείας: Κύρια πρόταση

οὐκ ἐπεδημοῦμεν: ρήμα
καθαιρουμένων: επιρρηματική χρονική μετοχή με υποκείμενο τῶν τειχῶν, γενική απόλυτη, επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἐπεδημοῦμεν.
μεθισταμένης: επιρρηματική χρονική μετοχή με υποκείμενο τῆς πολιτείας, γενική απόλυτη,  επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἐπεδημοῦμεν.

γ) ἀλλ΄ ἤλθομεν πρότερον πένθ΄ ἡμέραις: Κύρια πρόταση

ἤλθομεν: ρήμα
πρότερον: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἤλθομεν.
ἡμέραις: δοτική του μέτρου στο πρότερον.
πένθ΄: επιθετικός προσδιορισμός στο ἡμέραις.

δ) πρὶν τοὺς ἀπὸ Φυλῆς εἰς τὸν Πειραιᾶ κατελθεῖν: Δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική, απαρεμφατική  πρόταση, ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἤλθομεν

κατελθεῖν: τελικό απαρέμφατο(αντί ρηματος)

τοὺς ἀπὸ Φυλῆς: υποκείμενο
εἰς τὸν Πειραιᾶ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει κίνηση προς τόπο στο κατελθεῖν.

ε) καίτοι οὔτε ἡμᾶς εἰκὸς ἦν εἰς τοιοῦτον καιρὸν ἀφιγμένους ἐπιθυμεῖν μετέχειν τῶν ἀλλοτρίων κινδύνων: Κύρια πρόταση

εἰκὸς ἦν: απρόσωπη έκφραση
ἐπιθυμεῖν: υποκείμενο της απρόσωπης έκφρασης, τελικό απαρέμφατο,υποκείμενο: ἡμᾶς (ετεροπροσωπία)
μετέχειν: αντικείμενο στο ἐπιθυμεῖν, τελικό απαρέμφατο, με υποκείμενο ἡμᾶς (ταυτοπροσωπία).
τῶν κινδύνων: αντικείμενο στο μετέχειν.
τῶν ἀλλοτρίων: επιθετικός προσδιορισμός στο κινδύνων.
ἀφιγμένους: αιτιολογική μετοχή με υποκείμενο ἡμᾶς (συνημμένη), επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο ἐπιθυμεῖν.
εἰς καιρὸν: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνο στο ἀφιγμένους.
τοιοῦτον: επιθετικός προσδιορισμός στο καιρόν.

στ) οὔτ΄ ἐκεῖνοι φαίνονται τοιαύτην γνώμην ἔχοντες: Κύρια πρόταση

φαίνονται: ρήμα
ἐκεῖνοι: υποκείμενο
ἔχοντες: κατηγορηματική μετοχή από το φαίνονται κατηγορούμενο του υποκειμένου, 
γνώμην: αντικείμενο στο ἒχοντες.
τοιαύτην: επιθετικός προσδιορισμός στο γνώμην.

ζ) ὥστε καὶ τοῖς ἀποδημοῦσι καὶ τοῖς μηδὲν ἐξαμαρτάνουσι μεταδιδόναι τῆς πολιτείας: Δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση, απαρεμφατική, ως επιρρηματικός προσδιορισμός του αποτελέσματος στο φαίνονται

μεταδιδόναι: απαρέμφατο αντί ρήματος, τελικό απαρέμφατο(ταυτοπροσωπία) 
τῆς πολιτείας: άμεσο αντικείμενο
τοῖς ἀποδημοῦσι, τοῖς ἐξαμαρτάνουσι: επιθετικές μετοχές με υποκείμενο τα άρθρα τους, έμμεσα αντικείμενα.
μηδὲν: σύστοιχο αντικείμενο της μετοχής ἐξαμαρτάνουσι.

η) ἀλλὰ μᾶλλον ἠτίμαζον καὶ τοὺς συγκαταλύσαντας τὸν δῆμον: Κύρια πρόταση

ἠτίμαζον: ρήμα
τοὺς συγκαταλύσαντας: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, αντικείμενο.
τὸν δῆμον: αντικείμενο στο τοὺς συγκαταλύσαντας.
μᾶλλον: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο ἠτίμαζον.


θ) ἔπειτα δὲ ἐκ μὲν τοῦ σανιδίου τοὺς ἱππεύσαντας σκοπεῖν εὔηθές ἐστιν: Κύρια πρόταση

εὔηθές ἐστιν: απρόσωπη έκφραση

σκοπεῖν: υποκείμενο της απρόσωπης έκφρασης, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο ὑμᾶς

τοὺς ἱππεύσαντας: επιθετική μετοχή,αντικείμενο του σκοπεῖν.
ἐκ τοῦ σανιδίου: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της συμφωνίας στο σκοπεῖν.
ἔπειτα: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο εὒηθές ἐστιν.

ι) ἐν τούτῳ γὰρ πολλοὶ μὲν τῶν ὁμολογούντων ἱππεύειν οὐκ ἔνεισιν: Κύρια πρόταση

οὐκ ἔνεισιν: ρήμα

πολλοὶ: υποκείμενο.
τῶν ὁμολογούντων: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, γενική διαιρετική στο πολλοί.
ἱππεύειν: αντικείμενο στο τῶν ὁμολογούντων, ειδικό απαρέμφατο, υποκείμενο: τῶν ὁμολογούντων (ταυτοπροσωπία).
ἐν τούτῳ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου στο οὐκ ἔνεισιν.

ια) ἔνιοι δὲ τῶν ἀποδημούντων ἐγγεγραμμένοι εἰσίν: Κύρια πρόταση

ἐγγεγραμμένοι εἰσίν: ρήμα/ ἔνιοι: υποκείμενο.
τῶν ἀποδημούντων: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, γενική διαιρετική στο ἒνιοι.

ιβ) ἐκεῖνος δ΄ ἐστὶν ἔλεγχος μέγιστος: Κύρια πρόταση

ἐστὶν: ρήμα

ἐκεῖνος: υποκείμενο

ἔλεγχος: κατηγορούμενο στο ἐκεῖνος
μέγιστος: επιθετικός προσδιορισμός στο ἒλεγχος.

ιγ) ἐπειδὴ γὰρ κατήλθετε: Δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἐψηφίσασθε

κατήλθετε: ρήμα

ιδ) ἐψηφίσασθε τοὺς φυλάρχους ἀπενεγκεῖν τοὺς ἱππεύσαντας: Κύρια πρόταση

ἐψηφίσασθε: ρήμα 

ἀπενεγκεῖν: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, υποκείμενο: τοὺς φυλάρχους, ετεροπροσωπία
τοὺς φυλάρχους: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, υποκείμενο του ἀπενεγκεῖν.
τοὺς ἱππεύσαντας: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, αντικείμενο του ἀπενεγκεῖν.

ιε) ἵνα τὰς καταστάσεις ἀναπράξητε παρ΄ αὐτῶν: Δευτερεύουσα επιρρηματική τελική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του σκοπού στο ἐψηφίσασθε

ἀναπράξητε: ρήμα

τὰς καταστάσεις: αντικείμενο.
παρ΄ αὐτῶν: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της προέλευσης στο ἀναπράξητε.

ιστ) ἐμὲ τοίνυν οὐδεὶς ἂν ἀποδείξειεν οὔτ΄ ἀπενεχθέντα ὑπὸ τῶν φυλάρχων οὔτε παραδοθέντα τοῖς συνδίκοις οὔτε κατάστασιν καταβαλόντα: Κύρια πρόταση

ἂν ἀποδείξειεν: ρήμα

οὐδεὶς: υποκείμενο

ἐμὲ: αντικείμενο.

ἀπενεχθέντα, παραδοθέντα, καταβαλόντα: κατηγορηματικές μετοχές από το ἂν ἀποδείξειεν με υποκείμενο ἐμὲ
ὑπὸ τῶν φυλάρχων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου στο ἀπενεχθέντα.
τοῖς συνδίκοις: αντικείμενο στο παραδοθέντα.
κατάστασιν: αντικείμενο στο καταβαλόντα.

ιζ) καίτοι πᾶσι ῥᾴδιον τοῦτο γνῶναι: Κύρια πρόταση

ῥᾴδιον (ἐστί): απρόσωπη έκφραση 

γνῶναι: υποκείμενο της απρόσωπης έκφρασης, τελικό απαρέμφατο,ετεροπροσωπία, υποκείμενο πάντας (ενν.)

τοῦτο: αντικείμενο στο γνῶναι.

πᾶσι: δοτική προσωπική στο ῥᾴδιον(ἐστί)

ιη) ὅτι ἀναγκαῖον ἦν τοῖς φυλάρχοις αὐτοῖς ζημιοῦσθαι: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως επεξήγηση στο τοῦτο

ἀναγκαῖον ἦν: απρόσωπη έκφραση

ζημιοῦσθαι: υποκείμενο της απρόσωπης έκφρασης, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο τοὺς φυλάρχους (ενν.) 

τοῖς φυλάρχοις: δοτική προσωπική στο ἀναγκαῖον ἦν.
αὐτοῖς: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τοῖς φυλάρχοις.

ιθ) εἰ μὴ ἀποδείξειαν τοὺς ἔχοντας τὰς καταστάσεις: Δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης στο ζημιοῦσθαι.  (Υπόθεση: εἰ μὴ ἀποδείξειαν Απόδοση: ἀναγκαῖον ἦν), αόριστη επανάληψη στο παρελθόν.

μὴ ἀποδείξειαν: ρήμα 

τοὺς ἔχοντας: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της , αντικείμενο.
τὰς καταστάσεις: αντικείμενο στο τοὺς ἔχοντας.

κ) ὥστε πολὺ ἂν δικαιότερον ἐκείνοις τοῖς γράμμασιν ἢ τούτοις πιστεύοιτε: Δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση σε θέση κύριας πρότασης.

ἂν πιστεύοιτε: ρήμα

τοῖς γράμμασιν: αντικείμενο.
ἐκείνοις: επιθετικός προσδιορισμός στο τοῖς γράμμασιν.
ἢ τούτοις: β’ όρος σύγκρισης από το δικαιότερον- αντικείμενο του ρήματος.
πολὺ: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο δικαιότερον.
δικαιότερον: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ἂν πιστεύοιτε.

κα) ἐκ μὲν γὰρ τούτων ῥᾴδιον ἦν ἐξαλειφθῆναι τῷ βουλομένῳ: Κύρια πρόταση

ῥᾴδιον ἦν: απρόσωπη έκφραση

ἐξαλειφθῆναι: υποκείμενο της απρόσωπης έκφρασης, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία υποκείμενο τὸν βουλόμενον (ενν.) 

τῷ βουλομένῳ: δοτική προσωπική στο ῥᾴδιον ἦν, επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της
ἐκ τούτων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει απομάκρυνση από τόπο στο ἐξαλειφθῆναι.

κβ) ἐν ἐκείνοις δὲ τοὺς ἱππεύσαντας ἀναγκαῖον ἦν ὑπὸ τῶν φυλάρχων ἀπενεχθῆναι: Κύρια πρόταση

ἀναγκαῖον ἦν: απρόσωπη έκφραση

ἀπενεχθῆναι: υποκείμενο της απρόσωπης έκφρασης, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο την επιθετική μετοχή τοὺς ἱππεύσαντας
ἐν ἐκείνοις: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου στο ἀπενεχθῆναι.
ὑπὸ τῶν φυλάρχων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου στο ἀπενεχθῆναι.

κγ) ἔτι δέ͵ ὦ βουλή͵ οὐκ ἂν ἦν ἔξαρνος ὡς δεινόν τι πεποιηκώς: Κύρια πρόταση

οὐκ ἂν ἦν: ρήμα 

ἔξαρνος: κατηγορούμενο στο ἐγώ (ενν.)
ὡς πεποιηκώς: επιρρηματική αιτιολογική μετοχή με υποκείμενο ἐγώ (συνημμένη) ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο οὐκ ἂν ἦν .
τι: σύστοιχο αντικείμενο στο πεποιηκώς.
δεινόν: επιθετικός προσδιορισμός στο τι.
ἒτι: επιρρηματικός προσδιορισμός της προσθήκης στο οὐκ ἂν ἦν .
ὦ βουλή: κλητική προσφώνηση.

κδ) εἴπερ ἵππευσα: Δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης στο ἂν ἦν ἔξαρνος  (Υπόθεση: εἴπερ ἵππευσα Απόδοση: οὐκ ἂν ἦν ἔξαρνος ἀλλ΄ ἠξίουν (ἂν) δοκιμάζεσθαι), αντίθετο του πραγματικού.

ἵππευσα: ρήμα

κε) ἀλλ΄ ἠξίουν (ἂν) δοκιμάζεσθαι ἀποδείξας: Κύρια πρόταση

ἠξίουν (ἂν): ρήμα

δοκιμάζεσθαι: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο,ταυτοπροσωπία,  υποκείμενο ἐγώ (ενν.)

ἀποδείξας: επιρρηματική υποθετική μετοχή με υποκείμενο ἐγώ (συνημμένη) ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης στο ἠξίουν (ἂν)

κστ) ὡς οὐδεὶς ὑπ΄ ἐμοῦ τῶν πολιτῶν κακῶς πέπονθε: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως αντικείμενο στο ἀποδείξας

κακῶς πέπονθε: ρήμα

οὐδεὶς: υποκείμενο.
τῶν πολιτῶν: γενική διαιρετική στο οὐδεὶς.
ὑπ΄ ἐμοῦ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου στο κακῶς πέπονθε.

κζ) ὁρῶ δὲ καὶ ὑμᾶς ταύτῃ τῇ γνώμῃ χρωμένους͵ καὶ πολλοὺς μὲν τῶν τότε ἱππευσάντων βουλεύοντας͵ πολλοὺς δ΄ αὐτῶν στρατηγοὺς καὶ ἱππάρχους κεχειροτονημένους: Κύρια πρόταση

ὁρῶ: ρήμα

ὑμᾶς -πολλοὺς: αντικείμενα.
χρωμένους: κατηγορηματική μετοχή από το ὁρῶ με υποκείμενο ὑμᾶς
τῇ γνώμῃ: αντικείμενο στο χρωμένους
ταύτῃ: επιθετικός προσδιορισμός στο τῇ γνώμῃ.
βουλεύοντας: κατηγορηματική μετοχή από το ὁρῶ με υποκείμενο πολλοὺς

τῶν ἱππευσάντων: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, γενική διαιρετική στο πολλοὺς.
τότε: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο τῶν ἱππευσάντων.
κεχειροτονημένους: κατηγορηματική μετοχή από το ὁρῶ με υποκείμενο πολλοὺς
αὐτῶν: γενική διαιρετική στο πολλοὺς.
στρατηγοὺς καὶ ἱππάρχους: κατηγορούμενα στο πολλούς

κη) ὥστε μηδὲν δι΄ ἄλλο με ἡγεῖσθε ταύτην ποιεῖσθαι τὴν ἀπολογίαν: Δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση σε θέση κύριας πρότασης.

ἡγεῖσθε: ρήμα

ποιεῖσθαι: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο: με 

τὴν ἀπολογίαν: αντικείμενο στο ποιεῖσθαι.
ἄλλο: επιθετικός προσδιορισμός στο μηδὲν.
δι΄ μηδὲν: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο ποιεῖσθαι.

ταύτην: επιθετικός προσδιορισμός στο τὴν ἀπολογίαν.

κθ) ἢ ὅτι περιφανῶς ἐτόλμησάν μου καταψεύσασθαι: Δευτερεύουσα επιρρηματική αιτιολογική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο ποιεῖσθαι.

ἐτόλμησάν: ρήμα

καταψεύσασθαι: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, ταυτοπροσωπία, υποκείμενο: οὖτοι 

περιφανῶς: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο καταψεύσασθαι.
μου: αντικείμενο στο καταψεύσασθαι.

λ) ἀνάβηθι δέ μοι: Κύρια πρόταση

ἀνάβηθι: ρήμα
μοι: δοτική προσωπική χαριστική στο Ἀνάβηθι.

λι) καὶ μαρτύρησον: Κύρια πρόταση

μαρτύρησον: ρήμα


Μαρτυρία 9-13
Σύνταξη


α) περὶ μὲν τοίνυν αὐτῆς τῆς αἰτίας οὐκ οἶδα: Κύρια πρόταση

οὐκ οἶδα: ρήμα

περὶ τῆς αἰτίας: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο λέγειν.
αὐτῆς: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τῆς αἰτίας.

β) ὅ τι δεῖ πλείω λέγειν: Δευτερεύουσα ονοματική πλάγια ερωτηματική πρόταση ως αντικείμενο στο οὐκ οἶδα της κύριας πρότασης που προηγείται.

δεῖ: ρήμα 

λέγειν: υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο ἐμὲ 

πλείω: σύστοιχο  αντικείμενο στο λέγειν

ὅ τι: επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο δεῖ 

γ) δοκεῖ δέ μοι͵ ὦ βουλή͵ ἐν μὲν τοῖς ἄλλοις ἀγῶσι περὶ αὐτῶν μόνων τῶν κατηγορημένων προσήκειν ἀπολογεῖσθαι͵ ἐν δὲ ταῖς δοκιμασίαις δίκαιον εἶναι παντὸς τοῦ βίου λόγον διδόναι: Κύρια πρόταση

δοκεῖ: απρόσωπο ρήμα

μοι: δοτική προσωπική του κρίνοντος προσώπου στο δοκεῖ.
προσήκειν: υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος, ειδικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο ἀπολογεῖσθαι
ἀπολογεῖσθαι: υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος προσήκειν, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία,  υποκείμενο: τινά (ενν.)
ἐν μὲν τοῖς ἀγῶσι: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της κατάστασης στο ἀπολογεῖσθαι.
τοῖς ἄλλοις: επιθετικός προσδιορισμός στο ἀγῶσι.
περὶ τῶν κατηγορημένων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο ἀπολογεῖσθαι.
αὐτῶν: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο κατηγορημένων.
μόνων: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο κατηγορημένων.
δίκαιον εἶναι: υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος δοκεῖ, ειδικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο διδόναι
διδόναι: υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος δίκαιον εἶναι, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο: τινά (ενν)
λόγον: αντικείμενο στο διδόναι.
τοῦ βίου: γενική αντικειμενική στο λόγον.
παντὸς: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τοῦ βίου.
ἐν ταῖς δοκιμασίαις: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της κατάστασης στο δίκαιον εἶναι.
ὦ βουλή: κλητική προσφώνηση

δ) δέομαι οὖν ὑμῶν μετ΄ εὐνοίας ἀκροάσασθαί μου: Κύρια πρόταση

δέομαι: ρήμα

ὑμῶν: έμμεσο αντικείμενο

ἀκροάσασθαί: άμεσο αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο: ὑμᾶς
μου: αντικείμενο στο ἀκροάσασθαί.
μετ΄ εὐνοίας: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ἀκροάσασθαί

ε) ποιήσομαι δὲ τὴν ἀπολογίαν: Κύρια πρόταση

ποιήσομαι: ρήμα

τὴν ἀπολογίαν: αντικείμενο

στ) ὡς ἂν δύνωμαι διὰ βραχυτάτων: Δευτερεύουσα αναφορική παραβολική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο ποιήσομαι.

ἂν δύνωμαι: ρήμα

διὰ βραχυτάτων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου 
ὣς: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο δύνωμαι

ζ) ἐγὼ γὰρ πρῶτον μὲν οὐσίας μοι οὐ πολλῆς καταλειφθείσης διὰ τὰς συμφορὰς καὶ τὰς τοῦ πατρὸς καὶ τὰς τῆς πόλεως͵ δύο μὲν ἀδελφὰς ἐξέδωκα ἐπιδοὺς τριάκοντα μνᾶς ἑκατέρᾳ: Κύρια πρόταση

ἐξέδωκα: ρήμα 

ἐγὼ: υποκείμενο

ἀδελφὰς: αντικείμενο.
δύο: επιθετικός προσδιορισμός στο ἀδελφὰς.
καταλειφθείσης: επιρρηματική εναντιωματική μετοχή, υποκείμενο: οὐσίας, γενική απόλυτη,  επιρρηματικός προσδιορισμός της εναντίωσης στο ἐξέδωκα.
οὐ πολλῆς: επιθετικός προσδιορισμός στο οὐσίας.
πρῶτον: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἐξέδωκα.
μοι: αντικείμενο στο καταλειφθείσης.
διὰ τὰς συμφορὰς: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο καταλειφθείσης.
τὰς τοῦ πατρὸς καὶ τὰς τῆς πόλεως: επιθετικοί προσδιορισμοί στο τὰς συμφορὰς δυνάμει του άρθρου.
ἐπιδοὺς: επιρρηματική τροπική μετοχή με υποκείμενο ἐγώ (συνημμένη) ως επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ἐξέδωκα.
μνᾶς: άμεσο αντικείμενο στο ἐπιδοὺς.
ἑκατέρᾳ: έμμεσο αντικείμενο στο ἐπιδοὺς.
τριάκοντα: επιθετικός προσδιορισμός στο μνᾶς.

η) πρὸς τὸν ἀδελφὸν δ΄ οὕτως ἐνειμάμην: Κύρια πρόταση

ἐνειμάμην: ρήμα
πρὸς τὸν ἀδελφὸν: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει κατεύθυνση σε πρόσωπο στο ἐνειμάμην.
οὕτως: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ἐνειμάμην.

θ) ὥστ΄ ἐκεῖνον πλέον ὁμολογεῖν ἔχειν ἐμοῦ τῶν πατρῴων: Δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση, απαρεμφατική, ως επιρρηματικός προσδιορισμός του αποτελέσματος στο οὓτως ἐνειμάμην

ὁμολογεῖν: απαρέμφατο σε θέση ρήματος, τελικό απαρέμφατο 

ἔχειν: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο με υποκείμενο ἐκεῖνον (ταυτοπροσωπία).
πλέον: αντικείμενο στο ἒχειν.
τῶν πατρῴων: γενική διαιρετική στο πλέον.
ἐμοῦ: γενική συγκριτική, δεύτερος όρος σύγκρισης στο ἐκεῖνον

ι) καὶ πρὸς τοὺς ἄλλους ἅπαντας οὕτως βεβίωκα: Κύρια πρόταση

βεβίωκα: ρήμα
πρὸς τοὺς ἄλλους: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο βεβίωκα.
ἅπαντας: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τοὺς ἄλλους.
οὕτως: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο βεβίωκα.

ια) ὥστε μηδεπώποτέ μοι μηδὲ πρὸς ἕνα μηδὲν ἔγκλημα γενέσθαι: Δευτερεύουσα επιρρηματική συμπερασματική πρόταση, απαρεμφατική, ως επιρρηματικός προσδιορισμός του αποτελέσματος στο βεβίωκα

γενέσθαι: απαρέμφατο σε θέση ρήματος, τελικό απαρέμφατο 

ἔγκλημα: υποκείμενο απαρεμφάτου
μηδὲν: επιθετικός προσδιορισμός στο ἔγκλημα.
μηδεπώποτέ: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο γενέσθαι.
δοι: δοτική προσωπική κτητική στο γενέσθαι.
πρὸς ἕνα: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της εχθρικής διάθεσης στο γενέσθαι.

ιβ) καὶ τὰ μὲν ἴδια οὕτως διῴκηκα: Κύρια πρόταση

διῴκηκα: ρήμα

τὰ ἴδια: αντικείμενο.
οὕτως: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο διῴκηκα.

ιγ) περὶ δὲ τῶν κοινῶν μοι μέγιστον ἡγοῦμαι τεκμήριον εἶναι τῆς ἐμῆς ἐπιεικείας: Κύρια πρόταση

ἡγοῦμαι: ρήμα

εἶναι: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο με υποκείμενο τη δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ὅτι πάντας … ψευδομένους, ετεροπροσωπία

τεκμήριον: κατηγορούμενο στην ειδική πρόταση
μέγιστον: επιθετικός προσδιορισμός στο τεκμήριον.
περὶ δὲ τῶν κοινῶν: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο ἠγοῦμαι.
μοι: δοτική προσωπική κτητική στο εἶναι.
τῆς ἐπιεικείας: γενική αντικειμενική στο τεκμήριον.
τῆς ἐμῆς: επιθετικός προσδιορισμός στο τῆς έπιεικείας.

ιδ) τῶν νεωτέρων ὅσοι περὶ κύβους ἢ πότους ἢ [περὶ] τὰς τοιαύτας ἀκολασίας τυγχάνουσι τὰς διατριβὰς ποιούμενοι: Δευτερεύουσα αναφορική προσδιοριστική στο ὑμεὶς (ενν.)

τυγχάνουσι: ρήμα

ὅσοι: υποκείμενο 

ποιούμενοι: κατηγορηματική μετοχή από το τυγχάνω
τὰς διατριβὰς: αντικείμενο στο ποιούμενοι.
τῶν νεωτέρων: γενική διαιρετική στο ὃσοι.
περὶ κύβους ἢ πότους ἢ  τὰς ἀκολασίας: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο ποιούμενοι
τὰς τοιαύτας: επιθετικός προσδιορισμός στο τὰς ἀκολασίας.

ιε) ὅτι πάντας αὐτοὺς ὄψεσθέ μοι διαφόρους ὄντας͵ καὶ πλεῖστα τούτους περὶ ἐμοῦ λογοποιοῦντας καὶ ψευδομένους: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως υποκείμενο του εἶναι

ὄψεσθέ: ρήμα

αὐτοὺς: αντικείμενο
ὄντας: κατηγορηματική μετοχή από το ὄψεσθέ
διαφόρους: κατηγορούμενο στο αὐτοὺς μέσω του συνδετικού ρήματος ὂντας.
πάντας: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο αὐτούς.
μοι: δοτική αντικειμενική στο διαφόρους.
λογοποιοῦντας καὶ ψευδομένους: κατηγορηματικές μετοχές
τούτους: υποκείμενο μετοχών
πλεῖστα: σύστοιχο αντικείμενο στα λογοποιοῦντας καὶ ψευδομένους.
περὶ ἐμοῦ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στα λογοποιοῦντας καὶ ψευδομένους.

ιστ) καίτοι δῆλον: Κύρια πρόταση

δῆλόν (ἐστι): ρήμα.

ιζ) ὅτι οὐκ ἂν τοιαύτην γνώμην εἶχον περὶ ἐμοῦ: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως υποκείμενο του δῆλόν ἐστι

οὐκ ἂν εἶχον: ρήμα

γνώμην: αντικείμενο.
τοιαύτην: επιθετικός προσδιορισμός στο γνώμην.
περὶ ἐμοῦ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο οὐκ ἂν εἶχον.

εἰ τῶν αὐτῶν ἐπεθυμοῦμεν: Δευτερεύουσα επιρρηματική υποθετική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της προϋπόθεσης στο ἂν εἶχον  (Υπόθεση: εἰ τῶν αὐτῶν ἐπεθυμοῦμεν Απόδοση: οὐκ ἂν εἶχον), αντίθετο του πραγματικού

ἐπεθυμοῦμεν: ρήμα

τῶν αὐτῶν: αντικείμενο

ιη) ἔτι δ΄͵ ὦ βουλή͵ οὐδεὶς ἂν ἀποδεῖξαι περὶ ἐμοῦ δύναιτο οὔτε δίκην αἰσχρὰν οὔτε γραφὴν οὔτε εἰσαγγελίαν γεγενημένην: Κύρια πρόταση

ἂν δύναιτο: ρήμα

οὐδεὶς: υποκείμενο

ἀποδεῖξαι: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, ταυτοπροσωπία

οὐδείς: υποκείμενο
δίκην, γραφὴν, εἰσαγγελίαν: αντικείμενα στο ἀποδεῖξαι, υποκείμενα μετοχής
γεγενημένην: κατηγορηματική μετοχή από το ἀποδεῖξαι  

αἰσχρὰν: επιθετικός προσδιορισμός στο δίκην.
περὶ ἐμοῦ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο γεγενημένην.
ἒτι: επιρρηματικός προσδιορισμός της προσθήκης στο ἂν δύναιτο.
ὦ βουλή: κλητική προσφώνηση.

ιθ) καίτοι ἑτέρους ὁρᾶτε πολλάκις εἰς τοιούτους ἀγῶνας καθεστηκότας: Κύρια πρόταση

ὁρᾶτε: ρήμα

ἑτέρους: αντικείμενο.
καθεστηκότας: κατηγορηματική μετοχή από το ὁρᾶτε
πολλάκις: επιρρηματικός προσδιορισμός του ποσού στο καθεστηκότας.
εἰς ἀγῶνας: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της κατάστασης στο καθεστηκότας.
τοιούτους: επιθετικός προσδιορισμός στο ἀγῶνας.

κ) πρὸς τοίνυν τὰς στρατείας καὶ τοὺς κινδύνους τοὺς πρὸς τοὺς πολεμίους σκέψασθε: Κύρια πρόταση

σκέψασθε: ρήμα
πρὸς τὰς στρατείας καὶ τοὺς κινδύνους: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο σκέψασθε.
τοὺς πρὸς τοὺς πολεμίους: επιθετικός προσδιορισμός στο τοὺς κινδύνους

κα) οἷον ἐμαυτὸν παρέχω τῇ πόλει: Δευτερεύουσα ονοματική πλάγια ερωτηματική πρόταση ως αντικείμενο στο σκέψασθε

παρέχω: ρήμα 

ἐμαυτὸν: άμεσο αντικείμενο

τῇ πόλει: έμμεσο αντικείμενο.
οἷον: κατηγορούμενο στο ἐμαυτὸν 

κβ) πρῶτον μὲν γάρ- ὑπὸ Ὀρθοβούλου κατειλεγμένος ἱππεύειν ἑτέρων ἀναβάντων ἐπὶ τοὺς ἵππους ἀδοκιμάστων παρὰ τὸν νόμον ἐγὼ προσελθὼν ἔφην τῷ Ὀρθοβούλῳ ἐξαλεῖψαί με ἐκ τοῦ καταλόγου͵ ἡγούμενος αἰσχρὸν εἶναι τοῦ πλήθους μέλλοντος κινδυνεύειν ἄδειαν ἐμαυτῷ παρασκευάσαντα στρατεύεσθαι: Κύρια πρόταση

ἔφην: ρήμα

ἐγὼ: υποκείμενο

ἐξαλεῖψαί: άμεσο αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία

τὸν Ὀρθόβουλον: υποκείμενο απαρεμφάτου
με: αντικείμενο στο ἐξαλεῖψαί.
ἐκ τοῦ καταλόγου: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει απομάκρυνση από τόπο στο ἐξαλεῖψαί.
κατειλεγμένος: επιρρηματική εναντιωματική μετοχή,  υποκείμενο: ἐγώ, συνημμένη,  επιρρηματικός προσδιορισμός της εναντίωσης στο ἒφην.
ἱππεύειν: απαρέμφατο του σκοπού, υποκείμενο: ἐγώ, ταυτοπροσωπία
ὑπὸ Ὀρθοβούλου: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου στο κατειλεγμένος.
ἀναβάντων: επιρρηματική εναντιωματική μετοχή με υποκείμενο ἑτέρων (γενικήαπόλυτη), επιρρηματικός προσδιορισμός της εναντίωσης στο ἒφην.
ἀδοκιμάστων: επιρρηματικό κατηγορούμενο του τρόπου στο ἀναβάντων.
ἐπὶ τοὺς ἵππους: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου στο ἀναβάντων.
παρὰ τὸν νόμον: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της εναντίωσης στο ἀναβάντων.
προσελθὼν: επιρρηματική χρονική μετοχή, υποκείμενο: ἐγώ, συνημμένη, επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἒφην.
ἡγούμενος: επιρρηματική αιτιολογική μετοχή, υποκείμενο: ἐγώ, συνημμένη, επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο ἒφην.
αἰσχρὸν εἶναι: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο, υποκείμενο: στρατεύεσθα, ετεροπροσωπία
στρατεύεσθαι: υποκείμενο στο αἰσχρόν εἶναι, τελικό απαρέμφατο, υποκείμενο: ἐμέ (ετεροπροσωπία).
παρασκευάσαντα: επιρρηματική χρονική μετοχή, υποκείμενο: ἐμέ, συνημμένη, επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο στρατεύεσθαι.
ἄδειαν: άμεσο αντικείμενο στο παρασκευάσαντα.
ἐμαυτῷ: έμμεσο αντικείμενο στο παρασκευάσαντα.
μέλλοντος: επιρρηματική εναντιωματική μετοχή με υποκείμενο τοῦ πλήθους, γενική απόλυτη,  επιρρηματικός προσδιορισμός της εναντίωσης στο στρατεύεσθαι.
κινδυνεύειν: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο με υποκείμενο τοῦ πλήθους, ταυτοπροσωπία
πρῶτον: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἒφην.

κγ) ὅτε τὴν συμμαχίαν ἐποιήσασθε πρὸς  Βοιωτοὺς: Δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἒφην

ἐποιήσασθε: ρήμα 

τὴν συμμαχίαν: αντικείμενο.
πρὸς Βοιωτοὺς: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός που δηλώνει φιλική διάθεση στο ἐποιήσασθε.

κδ) καὶ εἰς Ἁλίαρτον ἔδει βοηθεῖν: Δευτερεύουσα επιρρηματική χρονική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἒφην

ἔδει: απρόσωπο ρήμα

βοηθεῖν: υποκείμενο, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία
εἰς Ἁλίαρτον: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της κατεύθυνσης σε τόπο στο βοηθεῖν

κδ) ἐπειδὴ πάντας ἑώρων τοῖς μὲν ἱππεύουσιν ἀσφάλειαν εἶναι δεῖν νομίζοντας͵ τοῖς δ΄ ὁπλίταις κίνδυνον ἡγουμένους: Δευτερεύουσα επιρρηματική αιτιολογική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο ἒφην

ἑώρων: ρήμα

πάντας: αντικείμενο.
νομίζοντας: κατηγορηματική μετοχή από το ἑώρων 

δεῖν: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο  με υποκείμενο εἶναι ,ετεροπροσωπία
εἶναι: υποκείμενο στο δεἶν, τελικό απαρέμφατο με υποκείμενο ἀσφάλειαν, ετεροπροσωπία
τοῖς μὲν ἱππεύουσιν: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, τοῖς, ως δοτική προσωπική κτητική στο εἶναι.
ἡγουμένους: κατηγορηματική μετοχή από το ἑώρων,υποκείμενο πάντας
εἶναι (ενν.): αντικείμενο στο ἡγουμένους, ειδικό απαρέμφατο ,υποκείμενο:κίνδυνον, ετεροπροσωπία.
τοῖς δ΄ ὁπλίταις: δοτική προσωπική κτητική στο εἶναι

κε)και μοι ἀνάβηθι͵ Ὀρθόβουλε: Κύρια πρόταση

ἀνάβηθι: ρήμα
μοι: δοτική προσωπική χαριστική στο ἀνάβηθι.
Ὀρθόβουλε: κλητική προσφώνηση.


Μάρτυρες 18-19
Σύνταξη

α) τῶν τοίνυν ἄλλων στρατειῶν καὶ φρουρῶν οὐδεμιᾶς ἀπελείφθην πώποτε: Κύρια πρόταση

ἀπελείφθην: ρήμα
οὐδεμιᾶς: αντικείμενο.
τῶν στρατειῶν καὶ φρουρῶν: γενικές διαιρετικές στο οὐδεμιᾶς.
τῶν ἄλλων: επιθετικός προσδιορισμός στα τῶν στρατειῶν καὶ φρουρῶν.
πώποτε: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἀπελείφθην.

β) ἀλλὰ πάντα τὸν χρόνον διατετέλεκα μετὰ τῶν πρώτων μὲν τὰς ἐξόδους ποιούμενος͵ μετὰ τῶν τελευταίων δὲ ἀναχωρῶν: Κύρια πρόταση

διατετέλεκα: ρήμα
τὸν χρόνον: αιτιατική του χρόνου στα διατετέλεκα ποιούμενος … ἀναχωρῶν.
πάντα: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τὸν χρόνον.
ποιούμενος, ἀναχωρῶν: κατηγορηματικές μετοχές από το διατετέλεκα 
τὰς ἐξόδους: αντικείμενο στο ποιούμενος.
μετὰ τῶν πρώτων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της συνοδείας στο ποιούμενος.
μετὰ τῶν τελευταίων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της συνοδείας στο ἀναχωρῶν.

γ) καίτοι χρὴ τοὺς φιλοτίμως καὶ κοσμίως πολιτευομένους ἐκ τῶν τοιούτων σκοπεῖν͵ ἀλλ΄ οὐκ διὰ τοῦτο μισεῖν: Κύρια πρόταση

χρὴ: απρόσωπο ρήμα
σκοπεῖν, οὐκ μισεῖν: υποκείμενα απρόσωπου ρήματος, τελικά απαρέμφατα, ετεροπροσωπία,  υποκείμενο: ὑμᾶς (ενν.)
τοὺς πολιτευομένους: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της, αντικείμενο στο σκοπεῖν.
φιλοτίμως καὶ κοσμίως: επιρρηματικοί προσδιορισμοί του τρόπου στοπολιτευομένους.
ἐκ τῶν τοιούτων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της συμφωνίας στο σκοπεῖν.
διὰ τοῦτο: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο μισεῖν.

δ) εἴ τις κομᾷ: Δευτερεύουσα επιρρηματική αιτιολογική πρόταση ως επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο μισεῖν 

κομᾷ: ρήμα
τις: υποκείμενο.

ε) τὰ μὲν γὰρ τοιαῦτα ἐπιτηδεύματα οὔτε τοὺς ἰδιώτας οὔτε τὸ κοινὸν τῆς πόλεως βλάπτει: Κύρια πρόταση

βλάπτει: ρήμα
τὰ ἐπιτηδεύματα: υποκείμενο 
τοὺς ἰδιώτας, τὸ κοινὸν: αντικείμενα.
τοιαῦτα: επιθετικός προσδιορισμός στο τὰ ἐπιτηδεύματα.
τῆς πόλεως: γενική κτητική στο κοινόν.

στ) ἐκ δὲ τῶν κινδυνεύειν ἐθελόντων πρὸς τοὺς πολεμίους ἅπαντες ὑμεῖς ὠφελεῖσθε: Κύρια πρόταση

ὠφελεῖσθε: ρήμα
ὑμεῖς: υποκείμενο.
ἅπαντες: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο ὑμεῖς.
ἐκ τῶν ἐθελόντων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του ποιητικού αιτίου στο ὠφελεῖσθε.
τῶν ἐθελόντων: επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της
κινδυνεύειν: αντικείμενο στο ἐθελόντων, τελικό απαρέμφατο, ταυτοπροσωπία, υποκείμενο: τῶν ἐθελόντων 
πρὸς τοὺς πολεμίους: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της εχθρικής διάθεσης στο κινδυνεύειν

ζ) ὥστε οὐκ ἄξιον ἀπ΄ ὄψεως͵ ὦ βουλή͵ οὔτε φιλεῖν οὔτε μισεῖν οὐδένα͵ ἀλλ΄ ἐκ τῶν ἔργων σκοπεῖν: Κύρια πρόταση

ἄξιον (ἐστι): απρόσωπη έκφραση

φιλεῖν, μισεῖν, σκοπεῖν: υποκείμενα της απρόσωπης έκφρασης, τελικά απαρέμφατα, ετεροπροσωπία υποκείμενο: ὑμᾶς (ενν.)

οὐδένα: αντικείμενο στα απαρέμφατα
ἐκ τῶν ἔργων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της συμφωνίας στο σκοπεῖν.
ἀπ΄ ὄψεως: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στα φιλεῖν και μισεῖν.
ὦ βουλή: κλητική προσφώνηση.

η) πολλοὶ μὲν γὰρ μικρὸν διαλεγόμενοι καὶ κοσμίως ἀμπεχόμενοι μεγάλων κακῶν αἴτιοι γεγόνασιν: Κύρια πρόταση

γεγόνασιν: ρήμα

πολλοὶ: υποκείμενο

αἴτιοι: κατηγορούμενο στο πολλοί
κακῶν: γενική αντικειμενική στο αἲτιοι.
μεγάλων: επιθετικός προσδιορισμός στο κακῶν.
διαλεγόμενοι καὶ ἀμπεχόμενοι: επιρρηματικές εναντιωματικές μετοχές, συνημμένες, υποκείμενο: πολλοί, επιρρηματικοί προσδιορισμοί της εναντίωσης στο γεγόνασιν.

μικρὸν: αντικείμενο σύστοιχο στο διαλεγόμενοι.

κοσμίως: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ἀμπεχόμενοι.

θ) ἕτεροι δὲ τῶν τοιούτων ἀμελοῦντες πολλὰ κἀγαθὰ ὑμᾶς εἰσιν εἰργασμένοι: Κύρια πρόταση

εἰσιν εἰργασμένοι: ρήμα 

ἕτεροι: υποκείμενο

ὑμᾶς: αντικείμενο άμεσο

πολλὰ κἀγαθὰ: αντικείμενα έμμεσα και σύστοιχα.
ἀμελοῦντες: επιρρηματική εναντιωματική μετοχή, συνημμένη, υποκείμενο: ἓτεροι,  επιρρηματικός προσδιορισμός της εναντίωσης στο εἰσιν εἰργασμένοι.

τῶν τοιούτων: αντικείμενο στο ἀμελοῦντες.


Επίλογος 20-21
Σύνταξη


α) ἤδη δέ τινων ᾐσθόμην͵ ὦ βουλή͵ καὶ διὰ ταῦτα ἀχθομένων μοι: Κύρια πρόταση

ᾐσθόμην: ρήμα

τινων: αντικείμενο.
ἀχθομένων: κατηγορηματική μετοχή με υποκείμενο 

τινών:υποκείμενο μετοχής
ἢδη: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ᾐσθόμην.
διὰ ταῦτα: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο ἀχθομένων.
μοι: αντικείμενο στο ἀχθομένων.
ὦ βουλή: κλητική προσφώνηση.

β) ὅτι νεώτερος ὢν ἐπεχείρησα λέγειν ἐν τῷ δήμῳ: Δευτερεύουσα επιρρηματική αιτιολογική πρόταση ως επεξήγηση στο διὰ ταῦτα

ἐπεχείρησα: ρήμα

λέγειν: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο, ταυτοπροσωπία

ὢν: επιρρηματική εναντιωματική μετοχή, συνημμένη, υποκείμενο, επιρρηματικός προσδιορισμός της εναντίωσης στο ἐπεχείρησα.

νεώτερος: κατηγορούμενο στο ἐγώ (ενν.)
ἐν τῷ δήμῳ: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός του τόπου στο λέγειν.

γ) ἐγὼ δὲ τὸ μὲν πρῶτον ἠναγκάσθην ὑπὲρ τῶν ἐμαυτοῦ πραγμάτων δημηγορῆσαι: Κύρια πρόταση

ἠναγκάσθην: ρήμα

ἐγώ: υποκείμενο

δημηγορῆσαι: αντικείμενο, τελικό απαρέμφατο,ταυτοπροσωπία, υποκείμενο: ἐγώ

ὑπὲρ τῶν πραγμάτων: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της υπεράσπισης στο δημηγορῆσαι.
τῶν ἐμαυτοῦ: επιθετικός προσδιορισμός στο τῶν πραγμάτων
τὸ πρῶτον: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ἠναγκάσθην.

δ) ἔπειτα μέντοι καὶ ἐμαυτῷ δοκῶ φιλοτιμότερον διατεθῆναι τοῦ δέοντος͵ ἅμα μὲν τῶν προγόνων ἐνθυμούμενος, ἅμα δὲ ὑμᾶς ὁρῶν τοὺς τοιούτους μόνους ἀξίους τινὸς νομίζοντας εἶναι : Κύρια πρόταση

δοκῶ: ρήμα

διατεθῆναι: αντικείμενο, ειδικό απαρέμφατο, ταυτοπροσωπία 

ἐμαυτῷ: δοτική προσωπική του κρίνοντος προσώπου στο δοκῶ.
φιλοτιμότερον: επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο διατεθῆναι.
τοῦ δέοντος: γενική συγκριτική, β΄όρος σύγκρισης, στο φιλοτιμότερον, επιθετική μετοχή με υποκείμενο το άρθρο της
ἐνθυμούμενος: επιρρηματική αιτιολογική μετοχή, συνημμένη, υποκείμενο: ἐγώ,  επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο διατεθῆναι.

τῶν προγόνων: αντικείμενο στο ἐνθυμούμενος.
ἔπειτα: επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο δοκῶ

ὁρῶν: επιρρηματική αιτιολογική μετοχή, συνημμένη, υποκείμενο: ἐγώ, επιρρηματικός προσδιορισμός της αιτίας στο διατεθῆναι.

ὑμᾶς: αντικείμενο στο ὁρῶν.
νομίζοντας: κατηγορηματική μετοχή από το ὁρῶν
εἶναι: αντικείμενο στο νομίζοντας, ειδικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο: τοὺς τοιούτους 

μόνους: κατηγορηματικός προσδιορισμός στο τοὺς τοιούτους.
ἀξίους: κατηγορούμενο στο τοὺς τοιούτους
τινὸς: γενική της αξίας στο ἀξίους.

ε) ὅτι οὐδὲν πέπαυνται τὰ τῆς πόλεως πράττοντες: Δευτερεύουσα ονοματική ειδική πρόταση ως αντικείμενο στο ἐνθυμούμενος

πέπαυνται: ρήμα
πράττοντες: κατηγορηματική μετοχή από το πέπαυνται
τὰ τῆς πόλεως: αντικείμενο στο πράττοντες.
οὐδὲν: αιτιατική ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο πέπαυνται

στ) τὰ γὰρ ἀληθῆ χρὴ λέγειν: Κύρια πρόταση

χρὴ: απρόσωπο ρήμα

λέγειν: υποκείμενο του απρόσωπου ρήματος, τελικό απαρέμφατο, ετεροπροσωπία, υποκείμενο: τινά 

τὰ ἀληθῆ: αντικείμενο σύστοιχο στο λέγειν.

ζ) ὥστε ὁρῶν ὑμᾶς ταύτην τὴν γνώμην ἔχοντας τίς οὐκ ἂν ἐπαρθείη πράττειν καὶ λέγειν ὑπὲρ τῆς πόλεως;: Κύρια πρόταση

οὐκ ἂν ἐπαρθείη: ρήμα

τίς: υποκείμενο

πράττειν, λέγειν: αντικείμενα, τελικά απαρέμφατα, ταυτοπροσωπία, υποκείμενο: τίς 

ὁρῶν: επιρρηματική τροπική μετοχή, συνημμένη, υποκείμενο: τίς, επιρρηματικός προσδιορισμός του τρόπου στο ἐπαρθείη.

ὑμᾶς: αντικείμενο στο ὁρῶν.
ἔχοντας: κατηγορηματική μετοχή από το ὁρῶν
τὴν γνώμην: αντικείμενο στο ἔχοντας.
ταύτην: επιθετικός προσδιορισμός στο τὴν γνώμην.
ὑπὲρ τῆς πόλεως: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της υπεράσπισης στα πράττειν καὶ λέγειν.

η) ἔτι δὲ τί ἂν τοῖς τοιούτοις ἄχθοισθε;: Κύρια πρόταση

ἂν ἄχθοισθε: ρήμα

τοῖς τοιούτοις: αντικείμενο.
τί: αιτιατική της αιτίας ως επιρρηματικός προσδιορισμός στο ἂν ἄχθοισθε.
ἒτι: επιρρηματικός προσδιορισμός της προσθήκης στο ἂν ἂχθοισθε.

θ) οὐ γὰρ ἕτεροι περὶ αὐτῶν κριταί εἰσιν: Κύρια πρόταση

εἰσιν: ρήμα

ἕτεροι: υποκείμενο

κριταί: κατηγορούμενο στο  ἕτεροι
περὶ αὐτῶν: εμπρόθετος επιρρηματικός προσδιορισμός της αναφοράς στο εἰσιν.

ι) ἀλλ΄ ὑμεῖς (ἐστέ κριταί περὶ αὐτῶν): Κύρια πρόταση

ἐστέ (ενν.): ρήμα

ὑμεῖς: υποκείμενο