Απαρέμφατο

Καταλήξεις ενεργητικής φωνής

	ενεστώτας	μέλλοντας	αόριστος	παρακείμενος
φωνηεντόληκτα	-ειν	-σειν	-σαι	-κεναι
ουρανικόληκτα	-ειν	-ξειν	-ξαι	-χεναι
χειλικόληκτα	-ειν	-ψειν	-ψαι	-φεναι
οδοντικόληκτα	-ειν	-σειν	-σαι	-κεναι

Καταλήξεις μέσης φωνής

	ενεστώτας	μέλλοντας	αόριστος	παρακείμενος
φωνηεντόληκτα	-εσθαι	-σεσθαι	-σασθαι	-σθαι
ουρανικόληκτα	-εσθαι	-ξεσθαι	-ξασθαι	-χθαι
χειλικόληκτα	-εσθαι	-ψεσθαι	-ψασθαι	-φθαι
οδοντικόληκτα	-εσθαι	-σεσθαι	-σασθαι	-σθαι

Ο αόριστος δεν παίρνει αύξηση

Ο παρακείμενος διατηρεί τον αναδιπλασιασμό

Στα αρχαία ελληνικά συναντάμε το απαρέμφατο με δύο κυρίως μορφές: α) ως έναρθρο, β) ως άναρθρο

Ἐναρθρο: λειτουργεἰ ως ουσιαστικό

Άναρθρο: κυριότερες λειτουργίες: 1. αντικείμενο σε προσωπικά ρήματα 2. Υποκείμενο σε απρόσωπα ρήματα και εκφράσεις

(απρόσωπες εκφράσεις:ἀγγέλλεται, ᾄδεται, δοκεῖ, θρυλεῖται, λέγεται, νομίζεται, ὁμολογεῖται, δοκεῖ =  φαίνεται καλό, πρέπει, προσήκει=αρμόζει,ἀνάγκη ἐστί,εἰκός ἐστιν, ἄξιόν ἐστιν κ.α)

Το άναρθρο απαρέμφατο χωρίζεται σε δύο είδη α) ειδικό, όταν μεταφράζεται με το ότι  και εξαρτάται από ρήματα που σημαίνουν λέω, νομίζω, γνωρίζω κ.α. β)τελικό , όταν μεταφράζεται με το να και εξαρτάται από ρήματα που σημαίνουν θέλω, μπορώ, προτρέπω κ.α.

Υποκείμενο Απαρεμφάτου: α) μπορεί να είναι το ίδιο με αυτό του ρήματος από το οποίο εξαρτάται το απαρέμφατο. Τότε έχουμε το φαινόμενο της ταυτοπροσωπίας.

β) μπορεί να είναι διαφορετικό από το υποκείμενο του ρήματος από το οποίο εξαρτάται και είναι πάντοτε σε αιτιατική. Τότε έχουμε το φαινόμενο της ετεροπροσωπίας.